Rzadki Ptak – rzadko się pojawia w mediach. Mnie poraził potężnym brzmieniem organowym, brakiem gitar(!) i smutnym straszliwie głosem wokalisty. Dawniej uwielbiałem trzepać dywany do tej muzyki. Mogłem tłuc trzy kwadranse w równym tempie.

Płyta wydana w 1970 roku, czyli w czasie najwspanialszego rozwoju muzyki pop/rock/blues, jakim był przełom lat 60-tych i 70-tych. Melodię grali dwaj klawiszowcy (!), którym zupełnie nie przeszkadzał brak gitarzysty. David Kaffinetti grał na elektrycznym pianinie a Graham Fields szalał na organach Hammonda. Tym wspaniałym głosem był Steve Gould, który także grał na basie. Perkusję obsługiwał Mark Ashton. Nagrali najwspanialszą płytę rocka artystycznego, jak egoistycznie i bezczelnie sądzę. Niestety, po nagraniu tej płyty zespół opuścił pianista, doszły gitary i czar prysnął. Nagrali jeszcze niezłe płyty…

Tę jedną polecam wszystkim i zawsze!