Chętnie podłączę się do Pana Griszeqa. Rozwinę, a następnie wypaczę (troszeczkę) jego trafne uwagi.
Wydaje mi się, że to słowo nieco na wyrost?
Oburzenie, niesmak, zadziwienie. Tak, to mi, mniej więcej, pasuje.
Uraża mnie, że jacyś debile protestują w takiej akurat sprawie, akurat teraz i akurat przeciwko Ojcu Świętemu.
Ale dyskryminacja?
Dyskryminacja była by wtedy, gdybyś Szanowna Autorko, nie mogła zorganizować protestu na swojej uczelni, bo wolno by było tam atakować wyłącznie ojca R. Dla przykładu. Albo odwrotnie.
Byłą by też wtedy, gybyś na TXT nie mogła napisać, tego coś napisała.

Kiedy, całkiem niedawno, nie spodobał mi się ton niektórych wypowiedzi na TXT, stwierdziłem, że są one obraźliwe dla Chrześcijan. Więcej nawet, posunąłem sie do sugestii, że takie (antychrześcijańskie) poglądy są promowane na TXT.
Do głowy by mi nie przyszło, żeby stwierdzić, że to jest dyskryminacja, bo dyskryminacja byłaby wtedy, gdyby Jarecki wyciął mój tekst natychmiast po opublikowaniu. Albo lepiej – przed. Albo by przyszedł Grześ i spróbował mnie zbić (z naciskiem na “próbował”). Przeciwnie, Igła, którego wcześniej i nieco ezopowo, za podobne wycieczki pod adresem katolików zrugałem, zaproponowal mi, żebyśmy razem zbili Grzesia.

Obcowanie z głupotą akademicką jest moim chlebem codziennym.
Ale kimże jestem, żebym twierdził, że sam od niej jestem wolny?
W dyskursie akademickim (nie idzie mi o naukę, ale o społeczność, która stanowi Akademię), pojawiają się co i raz poglądy, które są przez większość uznawane za głupie. Poza wszystkim, pozwalają one ocenić, co jest głupie a co nie. Czasami wpływają one ożywczo na całą dyskusję.

Oczywiście mogę się do kąta sam schować i popłakiwać z cicha, jaka to ta Europa niedobra, bo są tam ludzie, którzy myślą inaczej jak ja i na dodatek mogą to głośno powiedzieć. A ja taki dyskryminowany, buuuu.
Ale jeśli coś mi się nie podoba, to dopóki mogę o tym mówić głośno i robić rzeczy dokładnie odwrotne- nie jestem dyskryminowany. Nazywać głupotę – głupotą i przekonywać innych, że tak jest, i nic mi się złego nie dzieje.
Nie jestem dyskryminowany jako czlowiek, jako katolik, jako obywatel i jako członek wspólnoty akademickiej – też nie jestem.

Spróbuj, Droga Autorko, zaprotestować przeciwko tamtejszemu protestowi. Jeśli Ci zakażą i spałują (czego nie życzę, bo trochę jeszcze smak gumowej pały pamiętam) – uznam, żeś dyskryminowana.

I jeszcze jedno, dla zaostrzenia przykładu. Jeżeli w Chinach katolicy są dyskryminowani, bici, zamykani do więzień, a niekiedy nawet zabijani, to mnie to oburza. Chciałbym, żeby Rzeczpospolita protestowała, albo i przestała importować chiński badziew. Chciałbym bojkotu Igrzysk Olimpijskich. Uważam milczenie świata za haniebne. Dokładnie tak uważam.
Ale to nie ja jestem dyskryminowany.

PS. Jedyna dyskryminacja, jaką tu widzę, to brak tego ładnie prowokującego do dyskusji tekstu wśród polecanych przez Redakcję.