Im dłużej żyję, tym bardziej skłaniam sie to stwierdzenia, że nie tylko to co najlepsze, ale również to, co złe i niepożądane. I mozna przez czas jakiś walić głową w mur, aż pojawi sie na nim krwawa plama,by w końcu poddać się z rezygnacją i świadomością, że na nic nasze zabiegi. Tylko wtedy ulatuje gdzieś radość, a z czasem nawet wiara w jej istnienie. I na nic wołanie do Ducha Pocieszyciela…