Opinia, że i tak nie wychowamy polityków brzmi realistycznie i sklania do szukania ucieczki w świecie wrazliwej obywatelskości, choć – idealistycznie – jestem pewna, że to jest własnie miejsce, z którego nie nalezy uciekac, tylko walić łbem, aż coś się w nim zmieni.

zdrowia, szczęścia i pieniędzy życzę...