te ostatnie spostrzeżenia.
Nawet mi się podobają, choć ten rów melioracyjny daje jednak niewielkie możliwości zwiedzania:) Ja bym sobie połynęła znacznie dalej.

Ale obawiam się, ze turystyka pośmiertna nie jest mi pisana. Jako nieboszczka nie będę miała możliwości skutecznie protestować, gdy rodzina zechce urządzić sobie kącik pamięci ze słoikiem po papryce w tle. Bo on jest potrzebny jedynie żywym….