Pozwoliłem sobie na pisanie do Ciebie przez Ty, rpoponuje pozostać przy tej konwencji i podarować sobie Panów. Chyba że sie upierasz – nie ma sprawy.

Zetorze. Biologicznie rzecz biorąc, to na każdą kobietę mógłbyś wolać: “samica”. Powodzenia życzę, aczkolwiek się go nie spodziewam. Możesz to podciągnąć pod poprawność polityczną czy jak, ale to, że oglądając film, czytając książkę czy słuchając opowieści zdarzy mi sie pomyśleć czy powiedzieć o kobiecie w formie znacznie gorszej niz “suka”, nie oznacza że bedę tak się zachowywał w przestrzeni publicznej. I nie jest to żadna hipokryzja – po prostu podstawowa różnica pomiędzy poimędzy językiem pisanym a mówionym. Możliwe, że dla kogoś bedzie oburzającym fakt, ze w ogóle takie określenia do głowy przychodzą, ale nie popadajmy w skrajności.
Nie potrafię odnieść się do tego, że uważasz kobiety za istoty od nas (w domyśle – facetów) wyższe. Ja tam jestem zwolennikiem równego traktowania. Człowiek to człowiek. No ale może kiedyś jakiś tekst o tym trzaśniej większy, to podyskutujemy.

Zetorze. Niemcy i Francja. A co powiesz o żołnierzach francuskich z pierwszej wojny? Albo o Włochach, którzy wojnę z Austrią przypłacili hekatombą krwi? W czasie IIWS – żołnierze włoscy i francuscy uchodzili za obiekt kpin. Tak ze z tymi żołnierzami i ich wzorcem to różnie bywa.

Przypomnij sobie, gdzie się przebiegał front zachodni na jesieni 1918r. Ale zasoby ludzkie i przemysłowe koalicji antyniemieckiej były bezwzględnie większe. Zachód było stać na straty, Niemcy już nie. Podobnie zresztą skończyła się Wojna Secesyjna. Tam nawet straty 1:3 na korzyść Konfederatów, oznaczały dla nich katastrofę.

Akurat dwa przykłady, które przytoczyłeś, wskazują na własnie jednoznacznie, żenawet największe zaangażowanie, odwaga i bohaterstwo nic nie daje, gdy przeciwnik jest kilkukrotnie bardziej zasobny ludnościowo i przemysłowo. Wojna Zimowa musiała skończyć się klęską Finów. Militarną. Mannerheim wiedział o tym. I ja nie dyskutuję o tym, że dzięki oporowi Finlandia zachowała niezależność (choć utraciła część Kareli). Rosja, zwłaszcza w końcówce wojny, mogła już Finlandię zgnieść.

Identycznie było w konflikcie Japońsko – Amerykańskim. Ile miesięcznie lotniskowców i pancerników produkowali Amerykanie? Ile tysięcy samolotów? Mniejsza determinacja marines – w porządku. Na ile by odwlekła zmiażdzenie Japonii? Spalenie miast? Zatopienie całości floty? Co mogły robić izolowane wyspy, bez wsparcia żałosnej floty? (to co Wrocław, który poddał się po zdobyciu Berlina – nic). Tą akurat wojnę wygrał robotnik i podatnik. Amerykanie wygraliby nawet gdyby musieli “taranować” Japończyków lub ponosić straty w sprzęcie 10:1. Zetorze – ja nie neguje faktu, ze marines to byli faceci ze stali. Ale wygraną mieli w kieszeni.

Reklamówki pt “jest super” w sytuacji rekordowych eksmisji na bruk, masowych zwolnień z pracy, dramatycznego wzrostu bezrobocia i widma recesji… Zetorze, to nie mogło się udać. McCaine nie mógł pozbyc się garba republikańskiego, garba znienawidzonego Busha. Kiedy ludzie chcą zmiany, nawet iluzorycznej, liczą się emocje. Zmianę – emocjonalnie – gwarantował Obama. McCaine to symbol “starego”....

Pozdrawiam.