no,no Szanowna Pani Gretchen to jest piękne,a nawet śliczne,ba prześliczne.

Zaskoczyła mnie Pani absolutnie!

Podskórnie czułem,że zmyślne z Pani dziewczę,ale do tego stopnia to już nie,za wątpliwości swoje karygodne kajam się,klęcząc przed monitorkiem i z okami wybałuszonymi niczym ropucha.

Zadziwiłaś mnie,żeś śprytna i tak cholernie umna.
Jedno i drugie wspaniałością razi.

Najserdeczniej pozdrawiam oniemiały całkowicie.

a na kwiatki, to ja jestem uczulony.

Ale, z nieznanych powodów, jakoś mi się podobało.

Pozdrawiam

niesamowita jest! zupełnie niesamowita.

mi się z wypadkiem skojarzyło samochodowym,
pewnie płytki jestem
:)
pzdr

Tekst napisany i opublikowany należy do czytelnika.

Czytelnik natomiast może co chce.

I tego się trzymajmy.

:)

jesteś nieoceniona.

Nie zastanowiłam się nad tym, o ja, bezrefleksyjna!

Więc z całego serca dziękuję.

Pozdrawiam nieprzytomnie wdzięczna :)

A co się Panu stało?

Pytam o przyczynę cynicznego nastroju, który każe Panu mówić do mnie wystając z piekarnika, co czyni zapewne rozmowę dla Pana wielce niewygodną?

I co? Czy nie można się lekko podtopić w nurtach liryczno-estetycznych?

A jak nie można to dlaczego nie można?

Poza tym ludziom się niektórym kojarzy z wypadkiem samochodowym a w tym to już nie ma nic ani lirycznego, ani estetycznego. Wiem co mówię – pamiętam jeszcze co było przed rokiem. To, że ja tu teraz do Pana piszę to jest proszę Pana nie cud tylko CUD.

Ale ja nie o tym przecież.

Kwiatek też się Pau nie podoba?

Pozdrawiam ostrożnie…

jak czytam Pani odpowiedź na moje zrzędzenie.

Bo ja proszę Pani, to się przywiązuję – do niektórych sposobów zamieniania myśli na słowa – u Pani w szczególności pokochałem taki niby racjonalny, lekko ironizujący, który zarówno w samolocie jak i w piekarniku pięknie dźwięczy, a i w komentarzach pobłyskuje.

A Pani poem to sobie na prywatny użytek na taki właśnie język przetłumaczyłem.
I jeszcze bardziej ów CUD docenić teraz mogę.

W kwestii kwiatka natomiast cynizmem niewzruszonym dyszę.
Może nawet jakiegoś pomrówa czarniawego na niego napuszczę.
Niech się cieszy…

Po wyjściu z piekarnika, pozdrawiam z kozetki.

no właśnie.

Męczennica jadalna. Z głową, na śniadanie.
Tego mi brakowało…

Dlatego napisałam, że ona jest odważna.

Rany niby tak się zakokoni, zamknięta siedzi cicho i nic się nie dzieje.

Ja tam chodziłam i nasłuchiwałam.

W środku cisza, jak makiem…

I tu trrryt i jest!

Nieprawdopodobnie, perwersyjnie, bezwstydnie otwarta.

I ten szafir…

Męczennica niby. Akurat.

te wszystkie skojarzenia są przez tego królika, co go Pan Yayco na obczyźnie zamówił.

No i czy musiał o tym pisać?

Znaczy tak szczegółowo?

Będę powtarzać teraz jak mantrę: marakuja, marakuja, marakuja.

Ta Pana dzisiejsza dwoistość mnie niepokoi.

Jednak rozumiem, że są takie dni i pory dnia, że cóś jest jakby inaczej.

proszę tak nie rozpamiętywać, ja dość rzetelnie odróżniam świat realny od wirtualnego.

To że N ma alergię, to oczywiście wpływa na mój osąd, ale co ja mogę, proszę Pani?

Wirtualnie kichnąć?

Pozdrawiam do znudzenia

Pijam napoj z tego wyrobiony i zmieszany z drobinkami lodu.
Poezja smaku!!!!
Pozdro dla Grzesia!!!;-) To chyba ten sam przypadek-wypadek???

,,Czytam i czytam te komentarze
i jakoś mi bliskie to co panowie piszą.
Co potwierdza prawidłowość rozpoznania własnej orientacji seksualnej. Dobrze.”

Chyba nie orientacji tylko tożsamości seksualne, płciowości czy męskości.

Czy jak to se nazwiemy, ale orientacja to chyba coś innego:)
Wiem, skrótem poleciałeś.

późno piszę, ale śliczne, nawet mamie pokazałem, coby sobie skąds załatwiła do swojego ogródka:)

Śliczności

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Mnie zdziwiło coś zgoła przeciwnego.

Całkiem nowy samochód okazał się niezdatny do niczego już, natomiast ja wyszłam w całości, bez najmniejszej szkody.

Wystarczyło wtedy, żeby ci co jechali z tyłu nie zdążyli ustawić się w równiutki szereg, wystarczyło żeby jechał jakiś większy samochód.

Możemy sobie pogratulować :)

I podziękować Tym z Góry…