na Nowy Rok? Panie Igło!

Poniekąd z przekazem postu się zgadzam. Ma Pan sporo racji co do partii politycznych (wszystkich). Kurna, nie wiem czy to było w GW, czy w TVN, ale śmiem twierdzić osobiście (to możliwe?), że dotyczy to wszystkich bez wyjątku partii. Mniejsza jednak o przekaz medialny, w tym ten podprogowy.

Nie jest jednak aż tak źle. Jest przecież Pan. Rozumiem, że za pół roku się zacznie…nie wiem co…ale się zacznie. Co Pan kombinuje, na tak szeroką skalę? :)
Może kilka słów o tym? Bardzo jestem scenariuszem zainteresowany. Można liczyć na trochę więcej? Jakieś prognozy na przyszłość. Polityczne. Ja nie będę czytał, żona mi przeczyta i streści. Ona bardzo światła jest.

Pozdrawiam Pana noworocznie bardzo serdecznie

Odys mnie uprzedził.

Dawno nie czytałem Twojego tekstu równie optymistycznego.
I polemizuję raczej z realistycznym pesymizmem Odysa niż z Tobą.

Nawet, jeżeli D&co. nad poziomy wyrasta nieznacznie, to już jest powód do pewnego optymizmu. Zestaw nazwisk wyrastających, które przytoczyłeś, można zresztą rozszerzyć. Trzeba tylko o tym pisać. Tym językiem, którym napisałeś swoją notkę.

Odysie,

40 milionów Igły, to było zaokrąglenie, a nie optymizm. A droga od marzeń nie kończy się na zamierzeniach. Ani nawet na celach, które też są po drodze.

Mężczyźni muszą tylko chcieć. I nie tylko mężczyźni.

Zawsze jest jednak szansa na odmianę.
Połączenie ambicji Dutkiewicza z ambicjami takich polityków jak Rokita czy Gowin, którzy zostali zmarginalizowani za chęć zmian i reform a nie za konsumpcję władzy.
Albo weźmy Buzka, jedynego polityka, który miał ambicje przeprowadzenia strukturalnych reform.
I prawie mu się udało.
A, że różni komentatorzy w tym wydawałoby się inteligentni blogerzy dają się łapać na świński ryj Palikota i swoje własne nienawistne obsesje to raczej nie warto na nich zwracać uwagi.

Wsadzaj Pan kosę na sztorc — i sru, na barykady. Prowadźże do rewolucji, najlepiej sam siebie, ale może i się Panu znajdą podobni, to się powyrzynacie.

Ja właśnie przeczytałem sobie o czterech bitwach pod Ypres. (Tak, tak, to te od iperytu). Wśród licznych epizodów, jest także i szturm pod Langemarck. Zastępy niemieckich młodocianych patriotów — szły do boju z dumnie podniesionym czołem, pod sztandarami, z gromką pieśnią Niemców (późniejszy hymn III Rzeszy i RFN) na ustach. Wszyscy zostali wybici z cekaemów.

Jedyne, co pozostało z krwawych wysiłków patriotów niemieckich, francuskich, brytyjskich — to największe cmentarze w dziejach Europy sprzed Auschwitz.
I zniszczenia. Zdjęcia Ypres A.D. 1918 nasuwają mi jedno tylko skojarzenie — z Warszawą z 1945.

Jakoś bardziej od tej kupy gruzów imponowało mi Ypres sprzed 1914. Wzniesione przez stulecia ciężką pracą nudnych mieszczan, uwikłanych w układy korporacji zawodowych, władz lokalnych i brukselskich — mieszczan, dla których liczyła się przede wszystkim kasa.

Marzę, Panie Wiki, o nudzie. O nudnych czasach dla mnie i moich dzieci. Żeby już żadnej rewolucji tu nie było.

Ja wiem, że Pan tylko takiej figury retorycznej użył, że to taka alegoria, te kosy. Jak Wieszanie Rymkiewicza. Na Panu się skupiła i reakcja na to, co sobie przeczytałem w komentarzach p. Szczęsnego u Xipetoteca. Ale jak ja czytam takie przenośnie — to mi się krwawe plamy z historii przypominają.

złym sposobem na rozwiązanie konfliktu tak samo niedokończona wojna, nieroztrzygniety konflikt, brak zwycięzcy jest zły.
Powoduje tylko podtrzymywanie fikcji, złudne ograniczanie ofiar.
I wtedy takie Hamasy odbudowują siły, szczują i szkolą bojowników i fanatyków, dorasta kolejne pokolenie mścicieli a środki pomocowe trafiają w ręce żołdactwa i bandytów.
Cała ta działność międzynarodowa, te łzawe apele, załamywania rąk, medialne kampanie dają tylko fikcyjne wstrzymanie konfliktu.
A on wybucha ze zdwojoną siłą za jakiś czas.
I znowu giną dzieci.

że rewolucje robią ludzie, którzy nie mają już nic do stracenia. Oczywiście za poduszczeniem tych, co mają bardzo dużo, a chcieliby mieć jeszcze więcej.

Czy myśli Pan (a właściwie Pan Wiki), że Polacy czy wręcz Europejczycy spelniają ten warunek? Nie sądzę.

Tak więc przychylam się do opinii, że rozpoczął się już marsz w kierunku sprowincjonalizowania naszego kontynentu.

Zresztą bodaj za dwa miesiące najdalej Chiny ogłoszą program kolejnego pobudzenia swej gospodarki. Ciekaw jestem jego założeń.

Pozdrawiam serdecznie

abwarten und Tee trinken

Wedle mojej oceny, Polacy ostatnio nie mieli nic do stracenia w 1944. Wydawało się im, że po doświadczeniach niemieckiej i sowieckiej okupacji w zasadzie gorzej być nie może, może być tylko lepiej. Jak się postarają. Postarali się.

Przekonali się namacalnie, że owszem. Może być. Dużo gorzej.

Od tamtej pory zapał rewolucyjny był w rodakach niezbyt duży. W takm np. grudniu 81 poza nieszczęsnym Wujkiem prawie nikt nie próbował zorganizowanego oporu wykraczającego poza emigrację wewnętrzną czy opornik w klapie.

Czasem jak czytam historię, to chciałbym, żeby mniej ludzi było tu sprzedajnymi łajzami, mniej strachliwymi koniunkturalistami — ale może wówczas w ogóle byłoby nas mniej.

Myślę, że dziś — na rewolucję u nas nie ma co liczyć, dzięki Bogu. Może jak kryzys okaże się u nas prawdziwy — to na ruchawkę w stylu greckim.

Co i tak nie zmniejsza mojej irytacji wobec tych, co to nawołują do obsadzania kos na sztorc. Bo takie nawoływanie może być tylko głupie. Głupie, jeśli ma do niczego nie doprowadzić i jeszcze głupsze, jeśli może faktycznie mieć moc sprawczą.

Czytam, co piszę i sam się sobie dziwię. Jak szybko się postarzałem. Bo ledwie kilka lat wstecz pewnie inaczej bym pisał. Może po prostu — za dużo mam, w razie, żeby stracić ;)

Ja pisalem o Europie > – mam takie przeczucie, że ani pp. Lisowie, ani panienka z infolinii dowolnej czy pozostali przez Pana wymienieni Europejczycy nie będą sklonni do rewolucyjnych zaciągów. To raz.

Natomiast Pan porównuje rzeczy nieporównywalne, bo trudno porównywac przecież sytuację biedoty palestyńskiej do ubogichnawet Europejczyków. Ale ubogich wedle europejskich kryteriów. Choć i tu mialbym pewne wątpliwości, bo pewnie hinduscy pariasi nie byliby dobrym materialem na rewolucjonistów. Chociaź gdyby użyć argumentów religijnych, to kto wie… ale nie, w Indiach takie cuda nie są możliwe. Przynajmniej na razie.

Wracając do męczenników, to wlaśnie elementy ich religii powodują, że relatywnie chętnie godzą się na taki los, choć pieniądze dla rodziny wyplacane przez taki Hamas pewnie też odgrywają ważną rolę. Bo tak naprawdę, Panie Iglo, moim zdaniem tam nie ma i nie będzie źadnej rewolucji w znanym nam pojęciu, a jedynie czysta gra interesów politycznych, w której ci biedni Palestyńczycy są tylko przedmiotami.

Jednego nie rozumiem – co ma do rzeczy, czy jest mi cieplo czy zimno? Jest mi w miarę dobrze. Żebyśmy się dobrze zrozumieli Panie Iglo, to ja nie mam zamiaru cierpieć za ludzkość, bo nie widzę w tym najmniejszego sensu. Przynajmniej z mojego punktu widzenia. Na to, by mnie (oraz moim bliskim) bylo cieplo, to ja ciężko pracowalem i nadal pracuję, więc naprawdę nie widzę powodu do zawstydzenia.

I naprawdę nic mnie nie swędzi – moje doświadczenie uważam za calkiem niezly kapital, z którego ja sam oraz kilka innych jeszcze osób korzysta. Czy mam z tego powodu czynić sobie wyrzuty? A w życiu! Być może, gdybym wybral inną drogę, bylbym teraz w innej, może lepszej sytuacji. Ale nie wybralem i wcale sobie tego nie wyrzucam.

Zaś co do obojętności – co moglem zrobić, to zrobilem. Czy to wystarcza – wybaczy Pan, że sam będę to za lat kilka lub kilkanaście ocenial.

Erystyka, Panie Cezary, rzecz fajna, tylko nie zawsze pasuje do przebiegu dyskusji. Albo dyskutantów.

Pozdrawiam późnowieczornie

abwarten und Tee trinken