Ciekawe spostrzeżenie. Na pewno z dzisiejszego punktu widzenia tak oceniać się nie da, a smierć Wojciecha nałożyła się na polityczne potrzeby ówczesnych suwerenów. Nawracanie było równoznaczne z poszerzaniem wpływów. Zyskiwał na tym i Chrobry i jego zwierzchnik cesarz. Chcę wierzyć, że czynili to Ad maiorem Dei gloriam, ale z samą wiarą neoficcy Polanie daleko by nie zaszli. Posiadanie relikwii swiętego dawało miastom splendor i zyski z pątników, co leżało u podłoża dość makabrycznego zwyczaju pośmiertnego ćwiartowania kanonizowanych osób.
Ci którzy wierzyli żarliwie, często kończyli jak Adalbertus. Otrzymywali swoją nagrodę po śmierci. Ich mocodawcy zyski liczyli już za życia.

Pozdrawiam!

tarantula