odnośnie łańcucha. Wszystko sprowadza się do tego, co mamy na myśli mówiąc “łańcuch jak nadzieja czasem zawodzi”.

Jeśli “czasem zawodzi” rozumieć jako spełnianie własnych “zachcianek”, to tak. Sęk w tym, że nadzieja odnosi się wg mnie( o tej właśnie piszę) do rzeczy związanej z tzw wolą Boga względem człowieka. A ta, wprost zmierza do pomocy człowiekowi do odkrycia siebie, i bycia sobą w każdym calu.
A nasze serce głupie i niepoprawne biega jak “z moczem” za tym co czasami potrzebne nam jak “psu na budę”.

Problem serca człowieka to umieć biegać z tym co naprawdę nam potrzebne i rozwijające… . Jak “biegnie” za tym co nietrza to i “łańcuch” się zerwie.

Ale w cierpieniu…. – ktoś na raka chory, ma nadzieję i umiera.. . Po ludzku “zerwała się” lecz jednak nie wiemy do czego ta nadzieja dobrego doprowadziła w sensie wiecznym. Czasem okres tragiczny – choroby z pozoru – bywa najlepszym i najbardziej odkrywczym czasem w życiu a czasem katorgą. Kto ma dobrą nadzieję ten doczeka się większych “delicji” niż się spodziewał.

Np. ja miałem deprechę gdyż z końcem lipca kończę pracę a nową zaczynam od października.
Zacząłem nową – pisałem o niej ale odpuściłem gdyż nie wyglądało tak słonecznie, w międzyczasie inna praca znalazła mnie sama… .

I do paźdzeirnika lipa z kasą: remont kończę, rodzina na utrzymaniu, wydatki większe gdyż dwóch przedszkolaków. Miałem niezłą deprechę i nadzieję.... .

Okazało się że dostaliśmy trochę zaskurniaków od jednych znajomych – z nienacka, nawet nie wiedzieli w jakiej sytucji jesteśmy.

Żona dostała zlecenie.

A ja wczoraj – okazało się, że z mojej pracy którą kończę dostałem nieoczekiwany przelew – na zakończenie współpracy.

3×1 – miałem deprechę kilkutygodniową mając jednoczesnie nadzieję... . Dp października starczy z powodzeniem. :-))

Okazało się, że Nadzieja nie zawodzi… . Teraz sobie trochę pluję w brodę. No i po co było się zamartwiać????

Czy Bóg w Biblii nie mówi, “nie troszczcie się ZBYTNIO o to co będziecie jeść i o ciało w co się przyodziać... “(cytat z pamięci)! A ja tym zbytnio się tak przejąłem, że byłem sfrustrowany i źdżiebko “opryskliwy” dla otoczenia…. .

Nadzieja nie zawodzi jeśli jest “sprawa”.

A teraz sobie myślę, że ten czas “pochmurny” był potrzebny dla mnie gdyż czegoś mnie nauczył i w czymś mnie utwierdził. No i jeszcze bardziej mnie zintegrował z rodziną.

NIe wiesz co Ci nadzieja przyniesie….. . :-)))

Pozdrawiam.

p.s.
idę na budowę. Wpadnę koło południa w ramach przerwy na kawę. :-)

Miłego dzionka.

************************
Bywam w txt chwilowo rzadko, gdyż ciągnę dwa etaty i remontuję poddasze domu.