Z tym wsparciem komunistów po wojnie to chyba nie było tak do końca. O ile pamietam ani do PPR, ani do PZPR nie należał i nigdy nie był sztandarową postacią wojującego komunizmu, czy też socjalizmu. Natomiast jego niezwykły talent poetycki dostrzegali równiez komuniści, którzy usiłowali go zagospodarować na włąsny użytek. Kilka jego wierszy “produkcyjniaków” miało ich uspokoić i dać mu wolna rękę w pisaniu wierszy na inne tematy. Co w znacznej mierze się powiodło. Dziś jest dość łatwo rzucać mało wiarygodne oskarżenia, kiedy brak jest dowodów na jego rzeczywistą współpracę z komuną. O tym, że kołowanie komuny nie było lekkie i łatwe pisze on m.in. w swoim wierszu pt. “Mannlicher”

Nie głaskało mnie życie po głowie,
nie pijałem ptasiego mleka – no i dobrze, no i na zdrowie:
tak wyrasta się na człowieka.
............................................
Cóż mam wyznać w serdecznym słowie,
gdy się młodość jak cmentarz przyśni?...
Nie głaskało mnie życie po głowie,
nie doszedłem tam, dokąd szliśmy,

ale idę jak żołnierz dalej,
inny, dalszy, trudniejszy cel mam.
I jak stary mannlicher wali
wiersz mój gniewny – broń szybkostrzelna.

Podobnych wierszy napisał jeszcze kilka. Warto pokusić się o rzetelną i bezstronną jego biografię, na którą zasługuje jako jeden z największych współczesnych polskich poetów. Myślę, że wiele na ten temat mogłaby też wyjaśnić dokumentacja IPN.

Pozdrawiam