Nicpoń to, Nicpoń tamto.
Nicpoń opanował blogowiska.
Nicpoń be, Nicpoń cacy.
Nicpoń Nicponiem Nicponia pogania.
To faszysta, krzyczą jedni, przeciez on, kurwa, chce debaty, na to drudzy.
Professore Sadurski wieszaniem przerażony,Jarecki wielbi i Nicponia broni, Igła twierdzi, ze to pieprzy właściwie, Docent miłość wyznaje.
Inni nie ufają, następni zaś nie ufają tym, co Nicponiowi nie ufają i ich za hołotę mają.

A gdzie w tym wszystkim debata, co o wartościach, wizjach i strategiach być miała?
Poważnaw dodatku i ponad podziałami.
Ano znikła se.

Za to debatują o Nicponiu już na dwu blogerniach zawzięcie, a on zrobił jedyne, co rozsądny człek by zrobił w tej sytuacji.
Olał se sprawę i się nie odzywa.
Pewnie momentami nawet ubaw ma jak niektórych czyta, czy to atakujących czy obrońców (swoją drogą nie chciałbym miec takich obrońców i w taki sposób nieudolny mnie broniących jak niektórzy Nicponia tłumaczą,jak to mówią z wrogami sobie poradzisz, strzeż sie przyjaciół).

Nicponiologia więc kwitnie, “dyskusje” się toczą.
Poza Nicponiem pewnie Quasi, naczelny ekspert od Artura N. i gość, co zna lepiej jego teksty niż on sam, uradowany.
A no i rozkochany w burakach Docent, który lepiej, by coś, kurde, o muzyce, chopak napisał, a nie się pierdołami zajmuje:)

Kuniec.

Pozdrówka.