Dołączając się do harmonijnego chóru wiwatujących na trasie Pańskiego tryumfalnego powrotu na łono TXT ze św. Heleny czy gdzie tam Pan był,
pozwolę sobie jednak, a jakże, wtrynić trzy grosze odnośnie nie ad personam, lecz ad rem.

1 grosz.
Faktycznie po aramejsku, tam w owym czasie był to język tutejszy.
2 grosz.
a). Przekłady nie były aż tak wielokrotne (wielostopniowe), jak się zdaje. Dwudziesty wiek przyniósł odkrycia wielu bardzo starożytnych kodeksów & zwojów. A także przekłady Biblii z języków oryginalnych, u nas pod postacią tzw. Biblii Tysiąclecia, obecnie oficjalnego przekładu Kościoła katolickiego w Polsce.
b). Owe języki oryginalne to, zwłaszcza w przypadku Nowego Testamentu, greka starożytna. W całości (prócz Ewangelii wg. Mateusza) powstał on w języku wykładowym tej części świata, w której od czasów Macedończyka znajdowała się Palestyna, zwłaszcza że skierowany był do rozproszonej diaspory wyznawców Nazarejczyka.
c). Najstarsze zachowane odpisy ksiąg Nowego Testamentu dzieli od czasów Jezusa nieledwie wiek, najprawdopodobniej więc nie zawierają zbyt wielu przekrętów, tym bardziej że można dzieki nim zaobserwować iż przez następne stulecia błędy kopistów zdarzały się rzadko.
3 grosz.
Faktycznie, nie jest to możliwe. Przed Konradem Lorenzem stwierdził to już sam Jezus. Dodał jednak, że co niemożliwe dla ludzi, możliwe jest dla Boga.
Znamienne, że zdanie to padło z ust anioła już w trakcie zwiastowania poczęcia Jezusa, a także, jak sięgnąć w głąb historii zbawienia, towarzyszyło kluczowym zdarzeniom judaizmu/chrześcijaństwa.
Co stawia w trudnej sytuacji wszystkich, którzy chcięliby podważać realizm nakazów religijnych: one są z założenia niemożliwe do wypełnienia przez ludzi.

Pozdrawiam z uśmiechem