Chodzi Panu o sąd kategoryczny w rodzaju: “ten kto (gdyby urodził się 30 lat wcześniej) robił by karierę w wydziale propagandy KC obecnie będzie próbował ją robić w IPN-ie”. Rozumiem, w IPNie pracują ludzie pokroju propagandystów PRL-u. Chyba że źle rozumiem.

Mnie też świat jawi się jako “pomieszamy i zakręcony”. Co nie znaczy, że nie mogę nazywać zjawisk po imieniu. W poprzednim komentarzu dosyć szczegółowo wyjaśniałem kogo mam na myśli. Komunizm w Polsce powojennej jest zjawiskiem realnym; istniała partia komunistyczna, sojusz z Sowietami i funkcjonariusze partii komunistycznej. A że nie był ten komunizm tak czysty jak w podręcznikach ojców założycieli, że rewizjoniści się oburzali odchodzeniem od idei, cóż... Pan też przykłada jakąś definicję do pojęcia “komunizm”, nie wiem dlaczego Pańska ma być bardziej trafna od mojej.

.

Tu już jest niestety sporo złośliwości pod moim adresem. Kto wie, czy to Pan nie stara się podejść prościej (wygodniej) czyniąc nic nie znaczące dystynkcje, z powołaniem na ludzką różnorodność i “okoliczności sprawy”. Czyni Pan uwagi, które nie sposób skomentować, a na tym poziomie ogólności nie wypada się nie zgodzić. To jest ślepa uliczka; przynajmniej jeśli chodzi o moje możliwości kontynuowania tematu.

Nadużyłem? Przecież Pan właśnie to powtórzył. IPN skupia ludzi o mentalności, postawie i charakterze propagandzistów PRL. Ja mam radykalnie pozytywny stosunek do tej instytucji.

Niech Pan nie obraża mojej i swojej inteligencji. A jak Pana porównanie nie jest trafne? Haniebność nie wynika z rodzaju zastosowanego środka retorycznego, ale z efektu który Pan osiągnął, albo do którego Pan zmierza. To są zupełnie inne kryteria.

Niepotrzebna złośliwość, myślę że Pan mi jednak nie “zazdrości” w typowym znaczeniu tego pojęcia, przyjętym na gruncie języka polskiego. Nie przychodzi mi też łatwo kreślenie tej granicy. Podaję przyjęte przeze mnie kryteria, żeby nie być arbitralnym. Niech Pan podważa te kryteria.

Nie wiem jaką chorobę miał system. On sam w sobie, według mnie, był chorobą.

Nigdzie nie powiedziałem, że gwarancją jest branie nieskalanych, bo młodych. Nie generalizowałem. Chciałem pokazać, ze w przeciwieństwie do początku lat 90-tych, dziś jest większy wybór, jeśli chodzi o tworzenie kadr administracyjnych wolnego państwa.

Ukłony.