To znaczy, mnie on śmieszy, ale ja jestem znanym głąbem. Nie przejmujcie się.

Autentyk, rzecz miała miejsce w Operze Krakowskiej.

Wszyscy we frakach lub sukniach, orkiestra z poświęceniem piłuje jakiegoś Vivaldiego czy innego Wagnera.

Dyrygent wznosi pałeczkę... Pauza, chwila ciszy…

I w tym momencie na całą salę, z balkonu, rozlega się głos damski:

“Bo wie droga pani, ja smażę na cebulce.”