W polskiej polityce ten rok był szybki, mały i zacięty.

Wybory zakończyły dwuletnie rządy Prawa i Sprawiedliwości. Spełniły też inna rolę. Jasno ukazały, że partie, które nie mają odpowiedniego wsparcia medialnego czy zaplecza finansowego, nie mają też żadnych szans. Idealistom ukazał, że nie maja też szans na skuteczne zaistnienie żadne nowe polityczne byty.
(No chyba, że naprawdę nowe. Tak nowe, że aż strach!)

Dziwnie łatwo spolaryzowano opinię publiczną, przedstawiając jako wybory, wojnę PiS z PO. Przy okazji emocje podniesiono na nieznane dotychczas wyżyny, tylko po to by zmusić ludzi do wybierania jednej z dwóch, szczerze mówiąc prawie niczym nie różniących się poza retoryką i stopniem nachalności, partii.

Prowokacyjnie powiem, nawet nie partii tylko band, których jedynym celem jest zagarnianie jak największej przestrzeni dla realizowania swoich celów wewnętrznych oraz wszechobecnych a nieodmiennie zaprzyjaźnionych grup biznesowych.

Rządzenie Polską, współczesnym partiom politycznym jest potrzebne o tyle, o ile dzięki zajmowaniu kolejnych obszarów urzędniczej struktury mogą zaspokoić apetyty swoich działaczy.

Medialna szopka i kłamstwa wyborcze PO wywindowały partię na szczyty powodzenia, przykrywając i depcząc medialne popisy, kłamstwa i trąbienie w patriotyczne trąby przez liderów PiS.
Ci przegrali, ale dzięki temu, że wywołano aż takie emocje, tak czy tak zdobyli rekordową liczbę głosów, dzięki czemu po własnym podwórku chodzą jako zwycięzcy, co jest przecież nieco żałosne.

PO, zwycięskie PO ma za to rząd i rekordowe poparcie.
Przykro mi patrzeć jak się ten rząd wygina, jak drepce w miejscu, jaki marny i niezdecydowany jest ten nasz najlepszy rząd Najjaśniejszej.

Cholera jasna! Moim zdaniem jest to gorszy rząd niż rząd sklecony przez PiS. Tamten miał jednak Kaczyńskiego, który przynajmniej stwarzał wrażenie, że jakoś to w całości utrzymuje.
Tusk nic nie musi utrzymywać, bo te jego owieczki mu się u nóg kulą i potakują.

Media na razie zastygły w swym niemym uwielbieniu, choć gdzie nie gdzie już się jakiś redaktor zaczyna prostować i kolana otrzepywać, bo na takim jałowym biegu daleko się nie ujedzie.

To wszystko mam za jaje, ale naprawdę się boję, jaka wojna zostanie wywołana przy następnej wyborczej okazji. Znowu zetrą się chętne do rządzenia urzędnicze molochy i aby się różnić, co tym razem wywleką?
Jakie różnice? Czy wystarczy, że znowu obrzucą się epitetami, że wyzwą się od zdrajców, ciemnogrodu, czy znowu ktoś będzie chlubą a ktoś hańba Europy?
Czy trzeba będzie może wywlec z zaplecza trupa?

W polskiej polityce rok 2007 był brzydki jak bracia Kaczyńscy i odpychający jak Donald Tusk. Najpierw był przesłonięty pokracznym medialnym show pana Zbiory, a skończył się żenującą przepychanką premiera z prezydentem oraz nachalnym powrotem sprawiedliwości na właściwe ścieżki, gdzie egzekwowanie prawa zależy od zasłyszanych w dżungli odgłosów wielkiego bębna. Niektórzy nazywają to powrotem do normalności.

Rok 2008, będzie rokiem zawstydzenia i refleksji. Ale nie ma się co łudzić, że zawstydzą się albo zreflektują nasi polityczni magnaci.

Wszystkiego Najlepszego w Nowym ( cóż za odkrycie ) 2008 roku!
Roku, w którym nasza drużyna piłkarska zdobędzie Mistrzostwo Europy.

Dobre i to.
ps. 4 godziny przed 24 dowiedziałem się jeszcze czegoś. Dosiego Roku!