Wysłuchanie państwa Olewników przez komisję sejmową poprzedziła kilkudniowa kampania medialna. Tam ujawniono, że organa ścigania były zaskakująco bezczynne. Nawet jak na standardy zwykłej urzędniczej niemocy, głupoty czy tylko lenistwa ludzi, pozbawionych wszelkiej kontroli. Zarówno doniesienia prasowe jak i słowa krewnych bestialsko zamordowanego człowieka przerażają stopniem zezwierzęcenia sprawców, znieczulicy urzędników, obojętności państwa. Człowiek majętny, mogący więc łatwo uzyskać pomoc prawną, jest w Polsce pozbawiony pomocy organów ścigania i sam się musi borykać z bezwzględnymi przestępcami. Zwykły więc człowiek musi jedynie na szczęściu polegać. Może się nie narazi kryminalistom.

Rzecz rozgrywała się w cieniu rządów SLD i PiSu. Oba te ugrupowania równie silnie i różnie nieco reagują.

Eseldowcy przepraszają. Przeprosiny polityków brzmią dość nieszczerze. Zwłaszcza w zestawieniu z poprzednio, w krytycznym momencie demonstrowaną jowialną wesołkowatością jednych i pozornym, natychmiast zapominanym zatroskaniem drugich. Pisowscy zaś naprawiacze państwa nie widzą swojej winy w ogóle.

W trakcie medialnej kampanii wyszło na jaw, że także prominentny współpracownik posłanki Jolanty Szymanek Deresz był zaangażowany w pozorowaną pomoc zrozpaczonym rodzicom porwanego i dręczonego mężczyzny. Żądał za to rzekomo pieniędzy, które według niego były przeznaczone na opłacenie życzliwości funkcjonariuszy organów ścigania.

Posłanka Kempa głośno teraz żąda comiesięcznych sprawozdań prokuratury z jej prac nad ustaleniem winnych zaniedbań i ewentualnych współpracowników porywaczy. W sytuacji, kiedy jako wiceminister sprawiedliwości niczego szczególnego nie dostrzegła w fakcie, że kilkumiesięczne dochodzenie doprowadziło do ujęcia sprawców porwania, skutecznością przewyższając wieloletnie, daremne usiłowania innej ekipy prokuratorskiej, zmierzającej przedtem do tego samego celu. Niczego jej nie nasunął fakt tajemniczego samobójstwa w więzieniu (była szefem więziennictwa) jednego z głównych podejrzanych, w którego ciele znaleziono potem ślady alkoholu i narkotyków. W kryminale.

Charakterystyczna jest reakcja obu pań na ujawnioną sytuację. Obie reagują impetycznym słowotokiem, niezbyt zbornym, niezbyt zrozumiałym, poprzedzającym ewentualne zarzuty. Wydawałoby się, że wszystko je różni. Jedna, postawna i błyskotliwa, modelowa przedstawicielka establishmentu, niezbyt nawet niewymuszoną ogładą pasująca do tandetnego dworu, stworzonego przez byłego prezydenta. Druga, typowa przedstawicielka pisowskiej elity, do standardowej estetyki prezencji i argumentacji włącznie. Z obu, pod wpływem stresu wychodzi krzykliwa mieszczka.

Bo też obie prezentują ten sam model polityczno społeczny. Populizm, nakazujący walkę z wyzyskiwaczami “ludu pracującego miast i wsi“. Z SLD, schodzącego z politycznej sceny, wybijają się w doniesieniach cyniczni geszefciarze, nie gardzący żadną okazją do nachapania się. W PiSie widać jeszcze przewagę rewolucyjnego żywiołu. Oni, ścigając układ tracą z oczu rzeczywistość. Wskutek tego układ się gnieździ łatwo w ich własnych szeregach. Ale jedni i drudzy autorytaryzm, zwalczanie establishmentu, zasilanie ubezwłasnowolnionego ludu datkami mają u źródeł. Jedni w wiarę w jedynie słuszną ideologię, drudzy w nakaz zakonnika zbrojni.

A my, jak zawsze, w kleszczach.