ja do dziś nie czytuję Dostojewskiego oraz nie spożywam anyżu w żadnej postaci.

Lema zawsze darzyłem estymą i jest jednym z najważniejszych dla mnie autorów! Mam do dziś wiele pierwszych wydań jego książek. Na “Bajkach robotów”, ilustrowanych przez Szymona Kobylińskiego, jest autograf Mistrza, zdobyty zaraz po wręczeniu mu doktoratu honoris causa Politechniki Wrocławskiej.

jak najbardziej.
Wybór rodzaju gatunku literackiego i autora pozostawiam decyzji czytelnika

serdecznie :)

Ja tam Lema lubię, ale nie jakoś tam tak bardzo :-).
Lem, to już historia. Tak samo Zajdel i paru innych.
Ale czyta się ich fajnie.

Z polskich pisarzy s-f, to Dukaj jest obecnie nr 1 jak dla mnie.
Z zagranicy Orson Scott Card.

Ale poza nimi jest sporo innych fajnych autorow…

pozdrowienia

PS – a czytac, to wiadomo, ze nie trzeba ;-)

Wspomniełeś Szymona Kobylińskiego…
S.f. – to jeden z niewielu rodzajów literatury, ktory dla mnie osobicie mółby nie istnieć.
Wyławianie metafor, dykteryjek czy filozoficznych rozważń z tekstu, który zawsze razi mnie naiwnością wyobrażeń autora i takimzałożeniem, że “wszystko wolno” bo nikt i tak sprawdzić nie moze – jest tym samym co łuskanie grochu. Nie lubię.
Nie lubię tez karykatur i ilustracji Kobylińskiego, maniery w jakiej rysował.
Ale uwielbiam jego ksiązki, wspomnienia, opowieści o sztuce, opisy rzeczywistości – i język, wspaniały, znacznie bogatszy warsztatowo niz jego rysunki.
Twierdzę, że niedoceniany literacko Kobyliński dorównuje Wańkowiczowi.
Skoro zachęcasz do lektury Lema, pozwól, że zachęcę do przeczytania “Zbrojnego psa”, “Krakowskiego rosolisu”, “Noniusza”, dowcipów zydowskich opsanych przez niego i potwierdzających cudowny dar wrażliwości na znaczenie i niuansowość słowa – a takze pisanych razem z Erykiem Liipińskim “Zdaniem pesymisty, Zdaniem optymisty” czy śwetnej wymiany listów z najbliższą Wańkowiczowi w ostatnich latach jego życia Aleksandrą Ziółkowską-Boehm.

Będziecie zachwyceni – a ile sie dowiecie o Polsce!

Pozdrawiam

pana Szymona czytywałem i coś z jego pisania mam w zbiorach. Był znakomitym gawędziarzem, co pamiętam z wielu jego audycji w telewizji, gdzie opowiadał i rysował. Kobyliński był znakomitym ilustratorem książkowym. Wspaniale sprawdzał się przy książkach historycznych, gdzie ważna była dbałość o kostium, uzbrojenie czy architekturę.

Jego ilustracje w pierwszym wydaniu “Bajek robotów” były inne niż rysunki, znane z ówczesnej “Polityki”. Tomik wydrukowano niezwykle starannie, na papierze kredowym, co w czasach przaśnego peerelu było rzadkością...