Proszę nie ustawać.

Chciałam się odnieść do tego pojawiającego się w Państwa głosach zdziwienia, że w tych klasycznych bajkach jest tyle krwi, flaków i przemocy, a dzieci nic.

Przypominam sobie siebie jak byłam mała – nie ruszało mnie to wcale.

Nic a nic.

Tylko Bracia Grimm potrafili mnie nastraszyć.

Kilka lat temu zaczytywałam się w “Serii Niefortunych Zdarzeń”.

Pierwszy tomik zaczyna się od tego, że podczas beztroskiej zabawy głównych bohaterów na plaży, ich rodzice giną w pożarze domu.

Ich domu.

Potem jest już tylko coraz gorzej.

I proszę, ja niemal płakałam nad losem nieszczęsnych sierot podczas gdy różne znane mi dzieci gotowe były posiusiać się w majtki ze śmiechu.