byłem i widziałem Ufkę z chochlą:).
Dlatego rozbawiło mnie kolejne rytualne diabolizowanie S24.
Większe natężenie agresji i politycznego zacietrzewienia dostrzegłem jednak u nas.:)

Ale ad rem;
Nie wydaje mi się, żeby receptą na wszystko byłaby mityczny lek na wszelkie zło- prywatyzacja wszystkiego. Najlepiej w formie: „warte jest tyle, ile gotów jest dać nabywca”.:) To już przerabialiśmy.

Pewne strategiczne dla gospodarki przedsiębiorstwa powinny być jednak poddane kontroli państwa.
Chyba, że predentujemy do miana państwa upadłego. Wiele wskazuje, że jesteśmy tu na jak najlepszej drodze: niewydolne służba zdrowia, szkolnictwo, wymiar sprawiedliwości, upadek armii i organów ścigania, bezrobocie, niewydolność komunikacyjna czy zbliżająca się katastrofa emerytalna… Itp. itd.
Ortodoksyjni wolnościowcy tylko temu przyklasną.

Ja jednak uważam, że jeszcze nie przyszedł czas na zrezygnowanie z państwowego gorsetu tłumiącego wolności.;) Zwłaszcza w naszych warunkach.

Rzeczywiście idealne byłyby transparentne i czytelne reguły obsadzania stanowisk.
Niby takie istnieją. Ale jak to ma się w praktyce? Wszyscy wiemy.
Ostatnio opublikowany raport NIKu wskazywał na rażące nieprawidłowości przy obsadzaniu stanowisk w stołecznej administracji. Konkursy szyte na miarę, omijanie rygorystycznych przepisów mianowaniem pełniących obowiązki:) i ordynarne fałszerstwa.
Opinia publiczna zadowoliła się oświadczeniem pani prezydent, że wszystko jest lege artis. Bez drążenia:).
Bo pani prezydent jest nasza:).

Podałem przykład próby rozwiązania.
Mankamentem jej było to, że nie była naszą.:)

Nie ma woli politycznej zmiany status quo, bo nie ma nacisków opinii publicznej zajętej gęganiem. Wpuszczanej w kanał rozwadnianiem problemu lub tematami zastępczymi. Casus Skowroński!

Wbrew obiegowej opinii Norwegowie to zupełnie inny ludek niż Szwedzi. To nie ci sztywni Szwajcarzy północy. U nich dopuszczalna paleta barw jest dużo większa:)

Pozdrawiam serdecznie