Panie Merlocie, jeśli powiem, że mnie Pan zaskoczył, to pewnie mi Pan nie uwierzy. Ale co mam zrobić, zaskoczył mnie Pan. Sporo o tym jeszcze myślałem i nie wiem, czy ma Pan rację. Być może Pan ma, a na pewno warto o tym dalej rozmawiać. Wprawdzie jest teoria w tzw. naukach prawnoczłowieczych, że nie można ludzi traktować przedmiotowo, bo to narusza ich godność, ale nie ma co ukrywać, że to nie jest powszechne stanowisko i pojawiło się w szerszym obiegu naukowym względnie niedawno. Podobnie jak zakaz segregacji rasowej czy niewolnictwa. Mnie chodzi o coś innego, o szeroko pojęte prawo do wyboru zawodu i generalną integralność człowieka wobec tzw. praw wolnościowych, w tym prawa do dysponowania swoją cielesnością. Konflikt wartości jaki nam się na tym przykładzie rysuje jest do rozwiązania albo (1) przez ścisłą reglamentację prawną, w której ktoś (ustawodawca) nam wyważy co możemy, czyli wedle własnych nie zawsze czytelnych kryteriów ponownie nada nam przepisem prawo podmiotowe, ale już ograniczone i kontrolowane instytucjonalnie, albo (2) pozostawienie wspomnianej przez Pana działalności całkowitej swobodzie człowieka, wolnej od nakazów państwowych (nie zajmuję się w tym momencie zagadnieniami etycznymi o innych źródłach niż prawo państwowe), co — jak wiemy z doświadczenia — nie zawsze jest możliwe, o ile w ogóle jest możliwe, bo przy tak intratnym biznesie “większy zawsze będzie chciał połknąć mniejszego” i wolności do swobody owej działalności trzeba by od razu jakoś bronić; koło od razu się domyka…

Panie Merlocie, większość tych i tym podobnych wątpliwości niewątpliwie zostałoby uchylonych, gdyby posłużył się Pan nieco innym popularnym tu i tu zwrotem, który równie dobrze oddaje sytuację, w której się znaleźliśmy. Mianowicie, kurwa to nie zawód, kurwa to charakter.

Z pozdrowieniami dla dyskutantów,
referent