czyli co jest czyje w Rzeczypospolitej i skąd się wzięło

Wyjść ze zwarcia z ciosem

W doskonałym przedświątecznym nastroju, zastanawiając się w jaki sposób przekazać bliskim i dalekim moje najlepsze dla nich życzenia, rozważając czy poza tradycyjnym sernikiem wiedeńskim, zrobić też sernik na zimno z brzoskwiniami a karpia w tym roku przygotować „po żydowsku” czy raczej w szarym sosie, spozierając na świeżo nabytą choinkę, której zapach i gałązki kuszą moje koty, słuchając rad rodziny, że zamiast maluteńkich uszek do barszczu, takich na jeden kęs, to może ulepić pierogi z grzybami (bo „mniej roboty” – już ja wiem co im chodzi po głowie – pierożkami przyjemniej się zażerać) – postanowiłam dokończyć zaczęty tekst o tym co jest czyje w Rzeczypospolitej.

W boksie i innych sportach walki jest zasada: ze zwarcia należy wyjść z ciosem.

Ta zasada właśnie znalazła zastosowanie w polityce. W naszej, polskiej polityce.

I mój tekst, zaplanowane słowa i frazy, przemyślane opisy sytuacji – okazały się już zbędne, niepotrzebne.

Miałam pisać o zawłaszczaniu cudzych sukcesów, cudzego dobrego imienia, IPN, prawa do prawdy, do historii. O „szantażu teczkowym” i rozwalaniu legendy starej, prawdziwej „Solidarności:” i podstawianiu w jej miejsce tego śniadkowego stowarzyszenia działaczy związkowych troszczących się o własne stołki i płynące z tego tytułu spore, comiesięczne pieniądze, którzy nikogo nie reprezentują i stali się, jak OPZZ zwyczajną, pałkarską bojówką braci Kaczyńskich, z którymi wiąże ich dokładnie ten sam, wymierny w złotówkach interes.

Miałam pisać o sobiepańskim widzimisię człowieka, który o polskich, najważniejszych politykach mawia: „kazałem go wyrzucić”, który w absolutnie nieograniczony sposób korzysta z wszelkich luksusów władzy, dla którego to, co państwowe jest jego, jak ów samolot wymieniony w tytule. Jego są rezydencje rządowe, jego święta narodowe, jego cudze sukcesy – a on jest brata, któremu udostępnia wszystko co sam wie, sam może i z czego korzysta. I którego we wszystkim słucha.

Miałam pisać o zjawisku zawłaszczania państwa przez dwóch takich, którzy chcieli ukraść prawdę – sami nie mając żadnego tytułu ani do splendoru ani do ludzkiego uznania a których szacunek społeczny mierzony sondażami lokuje na samym dole „słupków”.

Miałam pisać o prezydencie trzydziestoośmiomilionowego państwa , którego relacja z tygodniowej, oficjalnej podróży zagranicznej zawiera się w słowach, że w Mongolii kumys jest smaczny a w japońskich restauracjach jest głośno i jedzenie jest całkiem inne niż u nas i który ma zwyczaj wydatkując ogromne pieniądze jeździć na zagraniczne spotkania w asyście licznych dworaków, po to by posiedziawszy sobie jedenaście minut na krzesełku z miną świadczącą o tym, że znajduje się „tureckim kazaniu” i ani be, ani me, ani kukuryku – udawać się w drogę powrotną. I natychmiast po przybyciu korzystać z wypoczynku w którejś z rezydencji, ponieważ czuje się wyczerpany ową zagraniczną wizytą.

Po roku klinczu, zwarcia uniemożliwiającego zbyt swobodne ruchy rządowi RP, utrudniającego pracę premiera Tuska i parlamentu, po roku wrzasków Jarosława Kaczyńskiego i jego ludzi, ciągłej destrukcji i sabotowania zamierzeń ustawowych, posługiwania się bojówkami związkowymi na wzór blokad Leppera, po roku narażania bez wahania nas wszystkich na ponoszenie ogromnych kosztów tej demagogicznej hucpy, przy wsparciu „odzyskanych” mediów, obsadzonych swoimi wspólnikami (lub ich krewnymi) w interesach, wetowania ważnych ustaw a nawet prób sterowania lewicową partią za pośrednictwem wspieranego przez braci Kaczyńskich jej nowego szefa – dotrwaliśmy do ostatniego weekendu przedświątecznego.

I zobaczyliśmy co znaczy wyjść ze zwarcia z ciosem.

Zaczęło się od ogromnego sukcesu Donalda Tuska i jego negocjatorów na szczycie europejskim w kwestii pakietu klimatyczno-energetycznego.

A potem:

Zdecydowane i ostre działania wobec PZPN, z którym nie chcieli lub nie umieli sobie poradzić bracia Kaczyńscy.

Informacje o wszczęciu dochodzeń w sprawach nieuprawnionego korzystania z tajnych dokumentów przez braci Kaczyńskich.

Wyrok więzienia w zawieszeniu za nieuprawnione korzystanie z samochodu policyjnego traktowanego, jak taksówka przez notabli braci Kaczyńskich

Wygrana Olejniczaka w starciu z popieranym przez Kaczyńskich Napieralskim

Zawieszenie Andrzeja Urbańskiego i członków Zarządu TVP ludzi reprezentujących interesy braci Kaczyńskich.

Odrzucenie weta prezydenckiego w trzech kluczowych dla Polski sprawach przy sprzeciwie partii braci Kaczyńskich.

Zapowiedź Donalda Tuska, konsekwentnego wprowadzania dobrych dla Polski zmian przy użyciu sposobów niwelujących skutki destrukcyjnych działań braci Kaczyńskich.

Doskonałe sondaże dla Platformy Obywatelskiej, rządu i osobiście Donalda Tuska, miażdżące dla braci Kaczyńskich.

I na koniec sukces największy – zaproponowana przez rząd Donalda Tuska ustawa odbierająca przywileje emerytalne esbekom i członkom WRON – coś czego albo nie chcieli, albo nie umieli przeprowadzić bracia Kaczyńscy.

Zaplanowane i konsekwentne przetrzymanie pierwszego naporu, doprowadzenia do zwarcia i wyjście ze zwarcia z ciosem. Celnym ciosem.

Aż uśmiecham się na myśl, jaki to będzie rok następny, gdy toczące się sprawy nabiorą tempa i w miarę zbliżania się konstytucyjnego terminu wyborów będziemy świadkami wielu interesujących finałów.

I w tym doskonałym nastroju życzę Państwu,
wszystkim moim Czytelnikom i Komentatorom

WESOŁYCH ŚWIĄT!