Sergiusz napisał m. in.:

“Napisz jak wyobrażasz sobie Konfederację i jak wyobrażasz sobie Niezależne Media Obywatelskie. Nadaj swojemu zdaniu konkretną postać. Pokaż, że coś przemyślanego kryje się za Twoją opinią i przekonaj do tego innych, przekonaj mnie.”

No to jedźmy. Nie muszę pisać nic nowego, wystarczy wkleić to, o czym pisałem przy dyskusji nt. kształtu Salonu24. Sergiusz, przecież znasz ten tekst?

Zabawmy się zatem w rodoxa i przypomnijmy sobie, jak to brzmiało:

“Co mi z tego, że Salon24 jest unikalną jakością w polskim Internecie? Coś, mogło być czymś szczególnym w skali polskich mediów zaczyna się zapadać. Wojny, podjazdówki, pyskówki, chamski rolling stają się normą. Nijak znaleźć dyskusję, która rozpali intelektualnie salonowiczów. A przecież tak było.
Zgubiła się gdzieś nić szukania zrozumienia i porozumienia. Czegoś, co pomimo potężnych starć charakteryzowało S24. Następuje zmęczenie materiału, a wg mnie Igory Jankeskie pogubiły się w tym i projekt zwyczajnie ich przerósł. Niestety.

Dlatego pomyślałem sobie: stwórzmy Salon24 na nowo!

Trochę idealistycznie przedstawiam projekt internetowy, który w założeniu ma być czymś w rodzaju nieformalnego ruchu obywatelskiego. Projektu, który zmieni nas, zmieni sposób uprawiania polityki. Projekt, który przewietrzy zatęchły światek tych samych twarzy i komentatorów, którzy choć oderwani od rzeczywistości, komentują nasze życie wciąż i nieustannie. Poniższe proszę potraktować, jako punkt wyjścia do dalszych prac, dyskusji.

Na początek wyjaśnienie: Uważam, że przedsięwzięcie telewizyjno- internetowe powinno sobie postawić za cel, czy jak to się szumnie nazywa, misję, może nie tyle wychowanie, no dobra, niech będzie- wychowanie człowieka wszechstronnego, posiadającego własne zdanie, nawet zadziornego i niepokornego. Takiego, który nie będzie bał się pójść własną drogą, tworzyć rzeczy i wydarzenia wpływające na rozwój człowieka.

Rzecz jasna mam nadzieję, że zadziała tu sprężenie zwrotne; również i my będziemy mogli nauczyć się od tego mitycznego człowieka, który powinien mieć świadomość, że ma wpływ na kreowanie, wspólnie z nami, tej rzeczywistości. Myślę, że tylko wtedy będziemy mogli mówić o powodzeniu przedsięwzięcia. Z doświadczenia wiem- jako człowiek, który na prowincji prowadził warsztaty literackie dla gówniarzy, czy jako twórca i głowa grupy lokalnych twórców- że takie otoczenie opieką, zaufanie, a potem przekazanie narzędzi do współkształtowania rzeczywistości, danie możliwości współdecydowania o kształcie danego przedsięwzięcia, jednak ZAWSZE w ramach wytyczonego celu. Moim zdaniem tylko wtedy, przynajmniej w początkowej fazie projektu. Tak, by uczestnicy i odbiorcy wiedzieli, że ufa się im, pozwala tworzyć rzeczywistość oraz, w niektórych przypadkach, brać odpowiedzialność za efekty.

A zatem jednostka świadoma, wierząca w siebie, nie bojąca się wyzwań, wciąż kształtująca siebie i innych. Chyba nie muszę mówić, jak takie działania wpłyną na powodzenie projektu. Zależy mi na tym, by przedsięwzięcia uruchomione na portalu znalazły swoje odzwierciedlenie w świecie rzeczywistym.

Nie zajmę się czysto polityką, gdyż pewnie są lepsi ode mnie. Wolę skupić się na części przedsięwzięcia, czyli ekologią, kulturą i edukacją. Choć brzmi to bardzo poważnie, to przy odpowiednim podejściu do sprawy, możemy uczynić te przenudne sprawy atrakcyjnymi. Wszak forma to dziś podstawa… Na pewno musi być to na tyle atrakcyjne formalnie, by odbiorca zaangażował się w proponowane przedsięwzięcia. Żeby było jasne: to, że mówię o pewnym wycinku, to nie znaczy, że nie mam zamiaru zajmować się innymi aspektami projektu.

Rozumiem, że projekt jest na takim etapie, że niemożliwym jest szczegółowe opracowanie planu pracy. Dlatego jeszcze raz podkreślam: to, co przedstawię jest punktem wyjścia.

Oczywiście blogi.
Musimy tu „przejąć” wszystkich blogerów, którym bliska jest nasza idea. Platforma musi być wg mnie jedynym miejscem, gdzie będą publikować swoje prace. Oczywiście dopuszczalne jest udzielanie się na innych portalach, ale w przypadku blogowisk proponuję, by traktować tę obecność jako zachętę do wejścia na nasz portal. Ot, podejście w kategorii marketingowej.

Interesującym pomysłem może być pojedynek blogerów o przeciwnych przekonaniach. Internauci obserwują ten pojedynek przyznają punkty. Każdy blog podlega punktacji, którą prowadzą internauci. Liczba punktów wpływa na popularność blogerów. Najaktywniejsi blogerzy honorowani są, powiedzmy nagrodami przyznawanymi przez firmę, która będzie reklamować się w portalu.

Pod koniec dnia organizowane będzie studio, w którym blogerzy, lub zaproszeni goście zanalizują mijający dzień. Dzięki video, przez cały dzień, blogerzy, lub internauci mogą na bieżąco przeprowadzać sondy uliczne, badania swoich środowisk pod kątem poprawy sytuacji w kraju.

Chyba nie muszę mówić, jak takie narzędzie przewróci sposób podawania informacji przez media. Wyobrażam sobie konferencję prasową ważnego urzędnika państwowego, który przedstawia swoją gradację problemów i sposób ich rozwiązania- a tymczasem na naszym portalu internauci wrzucają materiały wideo z „prowincji”, które pokazują rzeczywiste problemy i sposób ich rozwiązania.
Myślę o tygodniowym wideopodsumowaniu, czymś na zasadzie tvnowskiej „Loży prasowej”, jednak z udziałem artystów w studiu oraz z udziałem zasiadających przy swoich klawiaturach internautów. Rzecz jasna byłaby to też codzienna akcja, ale taka tygodniówka byłaby taką wisienką na torcie.

Jest też taki pomysł na „Rebel TV” który byłby takim telewizyjnym odpowiednikiem stron typu „watch” (elizamichalikwatch.pl, czy bufetowawatch), chodzi mi o to, że wykazujemy zakłamanie świata polityki przy użyciu wszelkich dostępnych technologii i nie obchodzi mnie, czy będzie to z kamerą na ramieniu, czy z kamerą w guziku. Chodzi mi o to, by wiadomo było, że takie gangsterskie uprawianie polityki, jak to jest dziś w Polsce, nie ma przyszłości. A każde wytknięcie to porcja batów dla osób publicznych. Dobrze byłoby, gdyby pomogli nam w tym internauci, którzy pójdą tą drogą w swoich miejscowościach. Wyobrażacie sobie, jak bardzo możemy zmienić w ten sposób obyczaje polityczne w tym nieszczęsnym kraju?

Wirtualne miasta, środowiska.
Nie ukrywam, że interesowałaby mnie akcja, dzięki której każde miasto, czy środowisko będzie miało swój wirtualny odpowiednik. Coś w rodzaju samodzielnie zarządzanej społeczności.

Naszą rolą będzie jedynie inspiracja i danie technicznych narzędzi realizacji marzeń oraz kształtowania rzeczywistości. Pomijam już fakt same idee, ale patrząc pod kątem finansowania projektu, dotarcia do potencjalnych reklamodawców, może być to ciekawe rozwiązanie. W końcu z czegoś trzeba będzie ten portal utrzymywać. No i wreszcie jest to szansa dla ludzi, którzy siedzą tam, w swoich miasteczkach w nadziei na to, że ktoś ich dostrzeże i da szanse, której we własnym mieście nie ma. Jest to też w moim przekonaniu stosunkowo najłatwiejsza metoda pozyskiwania wartościowych ludzi, którzy swoją wiedzą nie tylko wzbogacą S24.

Funkcjonowałoby to na zasadzie podcastu (to już zresztą kwestia techniczna, a ja jestem internetowym idiotą, jestem mocny raczej w kreacji, niż technicznych rozwiązaniach), a najciekawsze projekty, inicjatywy byłyby realizowane w przestrzeni publicznej, ale o tym będzie dalej.

Współpraca z mediami.
Widzę tu raczej wspólne przedsięwzięcia mające na celu wyłowienie twórczych ludzi, powiem nawet, że powierzenie im prowadzenia programu. Coś na zasadzie, że każdy odcinek np. programu tv prowadzi internauta (technicznie powiedzmy, że odbywa się to jako telekonferencja, ale jak mówię, jestem idiotą technologicznym, więc nie upieram się).

Ciekawą sprawą byłaby współpraca ze stacją radiową- myślę, że do wykorzystania jest nocne pasmo. Odpada wtedy problem z ograniczeniami i tzw. masówką. Rzecz jasna organizowalibyśmy szereg przedsięwzięć z lokalną prasą, dzięki czemu zainicjujemy szereg małoojczyźnianych przedsięwzięć począwszy od samodoskonalenia, przez wymianę książek, czy dbanie o środowisko, po akcje obywatelskie, np. nacisk na radnych itp.

Przestrzeń publiczna.
Chodzi mi o to, że najciekawsze projekty, inicjatywy, oceniane oczywiście przez internautów będą realizowane w świecie rzeczywistym. Chodzi mi o stypendia, prezentację twórczości- czy to w formie happeningu, prowokacji, występu, galerii, czy stażu w firmie. To już kwestia dogadania. Chodzi mi o samą myśl. Ciekawym miejscem na takie prezentacje jest budynek, w którym znajduje się kino „Paradiso” w Warszawie.

Trochę komerchy.
No, po moich doświadczeniach z polskimi portalami filmowymi wiem, że jest dużo miejsca dla portalu zajmującego się tematyką telewizyjną i filmową. Jednak ten podcast, czy może jako indywidualne przedsięwzięcie należałoby omówić osobno, dlatego nie będę rozwijał tego wątku.

Konkurencja.
Rzecz jasna na bieżąco podglądamy konkurencję. Ciężko będzie, bo czegoś takiego jeszcze nie ma w Polsce, dlatego trzeba będzie patrzeć po zagranicznych portalach. Myślę jednak, że z braku laku można podpatrywać co ciekawsze rozwiązania u konkurencji i w razie czego odpowiednio reagować na ich rozwiązania. Ale zawsze starać się być kilka kroków przed nimi. No ale to już kwestia doboru kadry.

Archiwizacja Polski.
No, to już kompletny odjazd, ale może mieć sens. Jako wzór podaję tu fundację „Shoah” Stevena Spielberga. On dokumentuje wszystko, co było związane z Zagładą. My z kolei dokumentujemy „wszystko” co jest związane w wielokulturową Polską. Miejsca, ginące zawody, środowiska, mroczne tajemnice związane z krajem i lokalnymi środowiskami, przyroda (sprawa Rospudy pokazała jak bardzo jest to zasadne), zabytki, ludzi, ich twórczość, internautów, którzy kierując się wolnościowymi ideami próbują stworzyć coś nowego i ciekawego. Z tego co wiem, tego typu programy są wspierane przez UE. Już nie wspominam o czysto edukacyjnych walorach tego projektu, co zwracam uwagę na potężny potencjał to dalszych przedsięwzięć medialnych. Czy to filmów dokumentalnych, programów unijnych, książek itd. Itp.

No, to byłoby na tyle. Może i jest tu troszkę chaosu, ale myślę, że da się to jakoś odczytać...”

Pamiętacie?

Ja z kolei przypomniałem sobie sytuację z czasów SLD Millera, gdy temu paliła się ziemia pod nogami. Wiecie co zrobił? Rozpętał wśród aparatu dyskusję na temat wprowadzenia podatku liniowego.

To się nazywa “ucieczka do przodu”.