świat jest piękny, za chwilę otworzą Żabkę i będzie można wypić tauryny na śniadanie, dobra muzyka leci w Trójce… hm, ja już chyba cierpię na deprywację snu, zaraz zacznę mieć zaburzenia nastroju, stany zbliżone do psychozy i paranoidalne… Ha, i tu jestem wygrana! Przecież nikt się nie zorientuje, zważywszy, że moja normą jest całkowity brak normy.

No to na obudzenie chwila poezji amerykańskiej, kiedyś umiałam to całe na pamięć, w zasadzie to chyba ciągle umiem, ale nie chciałoby mi się tyle przepisywać... Yassa, gdzie jesteś? Będziesz miał czapkę z bobrów, a dla mnie utkamy suknię złotobrązową, jak odcień mych włosów…

Elinor Wylie, Dzikie brzoskwinie (całe szczęście, że nie ananasy…)

Kiedy świat się przewróci do góry nogami,
Mówisz – na Wschodnim Brzegu spróbujemy losu.
Łódź z Baltimoru znajdzie miejsce dla dwóch osób;
Pośród drzew dzikich brzoskwiń, na wsi zamieszkamy,
Będziesz miał czapkę z szopów, a dla mnie utkamy
Suknię złotobrązową, jak odcień mych włosów.
Zgubieni, jak przodkowie, zjadacze lotosów,
Tonąc w mleku i miodzie, i w radościach samych.
Zima tam będzie krótka, ale długie lato,
Jesień ciepła, o barwie bursztynu dojrzałej,
O smaku jabłecznika, pełna aromatu.
Wszelkie pory są miłe, lecz jesień najlepsza.
Wiewiórki w srebrnych futrach będą nam z powietrza
Spadać jak liść, jak owoc, przed twoim wystrzałem.

II

Przymrozki będą leżeć jesienne na trawie
Jak meszek na czerwono-złotym winogronie.
Poranki będą chłodne i nieco zamglone,
Kałuże szkłem pokryte, choć woda na stawie.
Słońce, z miedzi na mosiądz wypalone prawie,
Roztapia je w południe, aż chłopcy na stronie
Odkładają wełniane szaliki. Ich dłonie
I kieszenie wciąż gubią kasztany w zabawie.
Brzoskwinie rosną dziko. Raj tu mają świnie.
Beczka solonych śledzi stoi przez rok cały.
Wiosna tu się zaczyna, nim zima przeminie.
Już w lutym można znaleźć porzuconą skórę
Zaskrońca lub wodnego mokasyna, które – Skurczone i chropawe – są przejrzyście białe.

III

A kiedy kwiecień wzgórza rozjaśni w kolorze
Muszli, kiedy i drobne strumyki poniosą
Srebro z Chesapeake – zawsze tak się dzieje wiosną – W ławicach, które groźne wyrzuciło morze,
Gdy truskawek nie zechce nikt, a krytych rosą
Niebieskich śliw nie wzbroni nikt żarłocznym kosom,
Będziemy dobrze żyli, żyli nie najgorzej.
Między wiśni a brzoskwiń okresem dalekim
Miesiące są tak pełne jak róg obfitości,
Z których czerpiesz owoców czerwień, czerń, purpurę.
Potem wśród pól bogatych i plaż chłodnej rzeki
Pójdziemy, a ty będziesz strzelał w tej świetności
Do brązowych kuropatw, kaczek, pstrych przepiórek.

IV

Aż do purytańskiego szpiku moich kości
Jest coś w owym bogactwie czego nienawidzę.
Kocham te krajobrazy, których zarys widzę
W perłowej monotonii, surowy w czystości.
Coś we krwi mojej prawo sobie rości
do nagich wzgórz, do srebrnych dachówek tablicy,
Do wody w mleczną falę zmarzniętej, co w nitce
Wije się przez grodzonych pastwisk pochyłości.
Kocham niebo przejrzyste, szarzejące biało,
Pole skąpo obsiane, co nie da korzyści,
Wiosnę krótszą niż tchnienie kwitnącej jabłoni,
Lato zbyt piękne, aby pozostało,
Jesień szybką, płonącą jak ognisko z liści,
I zimę – jak sen śmierci, niepodobną do nich.

tłum. Ludmiła Marjańska

a co tu jest do rozumienia? “Mam dobry humor, proszę się nie przejmować” – i tyle.

Co ma do rzeczy bycie komunistką, bo tego dla odmiany ja nie zrozumiałam.

A, nie przejmuj się, ja zasadniczo sama za sobą nie nadążam. :) To pewnie przez ten Błąd Dzielenia Przez Ogórek… Trzeba poczekać, aż jeden taki odeśpi korektę i na nowo zainstaluje Wszechświat.

pururu

Weź mnie chwilowo nie stresuj wątkami historycznymi. :D

Właśnie wymyśliłam, co mogę robić, żeby się jeszcze przez chwilę nie uczyć! Odpada mi noga. Na szczęście tylko od krzesła. W którejś szufladzie mam klej do drewna…

Idealne zajęcie, jak na 05:57 rano.

których masz tu skolko ugodno, jak się zdaje, tylko wszyscy chrapią... Nie to, co my, kobiety pracujące.

Po bażanciemu, to będzie jakoś tak:

Widzisz pod ostatnim zdaniem takie coś –

Średnia ocena | Oceń:

• |*****

Jak tak, to wystarczy że zaznaczysz odpowiednią ilość pod tymi po prawej.

Lepiej nie umiem. :)

A to dziwność. Kopnę nasz słodki Serwerek i zażądam wyjaśnień, wieczorem będziesz miała gwiazdki, tequilę i Lamborghini Gallardo na płozach.

...No dobra, znowu się zagalopowałam (a przecież jestem zaledwie podchorążym i to na białym dorszu). Ale gwiazdki będą!

Pozdrawiam Cię, jak czekista czekistę, albo jak historyk logopedę. Oddalaj się spokojnie do zajęć w podgrupach.

***

Tak sobie myślę, że przydałby mi się jakiś alter. Bez ego, bo to jest tylko jedno i w dodatku się rozpycha.
Może pójdę pograć sobie w darta? Już coraz lepiej mi idzie, zazwyczaj trafiam w szafę, czasem nieszczęsną Orianę w nos, a w niektórych przypadkach nawet w tarczę.
Albo pranie nastawię, jako ta radykalna pani domu. No dobra, małego mieszkania.
Tylko co ten alter miałby robić, czego ja jeszcze we własnej osobie nie zdążyłam zbroić?...
To by było zabawne w sumie, schować się za jakimś avatarem, nawet jakby miał być niebieski.
Cholera, kiedyś przecież miałam! No tak… Ale to forum już skasowane, nawet nie można poczytać. Barrey się nazywał i wiersze pisywał przepiękne, o ile pamiętam. A pewna Rebecca strasznie na niego krzyczała. Zresztą, ona w ogóle krzyczała. I też była tylko avatarem, naturelment. Dla równowagi, mężczyźnianym w istocie swojej. :) Zdaje się, że z panem Ż. mieliśmy równie rozwinięte zdolności do transgresji…
O masz ci los. Czy to ja piszę te wszystkie bzdury, czy to ten alter się właśnie zaimplementował w cybernetycznym systemie?
Zaraz się z nim pokłócę – które z nas pójdzie nastawić to cholerne pranie?

Albercik mi powiedział:

“Absurd rodzi się z konfrontacji ludzkiej potrzeby i bezsensownego milczenia świata.”

podoba mi się tytuł Twojego wpisu :)
Tym bardziej, że jestem z lutego…, co samo w sobie stanowi absurd, prawda.
Zaliczaj co trzeba w terminie

faktycznie, w takiej sytuacji jest się czego obawiać
Pozwolisz, że się zapytam
A kiedy w tym roku będzie lipiec?
Tylko nic mi nie pisz o Lipcu ;)

Docenta, Marka, Jacka i Bażanta.

Co do lipca, to mam mieszane uczucia. Niby zawiera w sobie dwa Święta Bażantów, będzie można popłynąć na rejs, albo pojechać gdzieś chevro, ale oprócz tego, jest jeszcze Grażdanskaja Oborona… No chyba, że obronię się w sierpniu.

puru-ru! wstawaj strana ogromnnaja!

Powieść zaczyna się bardzo pięknie.

Zaniepokoił mnie tylko ten Johan und Gretchen, żeby być precyzyjną to raczej ten drugi.

Ja piszę też.

Chciałaś coś wesołego w końcu. :)