Daj ludzkości początek, bo tak to nie da się zakumać o co kaman, że tak się wyrażę. :)

Jestem zachwycona.

:)

Skądinąd całkowicie zrozumiały…

Pino, a nie myślałaś czasem, żeby opublikować to w czymś poważniejszym, np. w Studio Opinii?:)

Pozdro

.

więcej nie będzie, nie mam ochoty, żebyś mi płakał pod każdym odcinkiem, że ojej, lewackie, i że lepiej z tym do Azraela.

Na tym koniec tutaj, resztę w razie czego się wytnie.

ale nie ma już porzeby.
Cóż to za głupi pomysł, żeby blokować komentarze, hę?

Pamiętam przecież. Chciałam jedynie dać wyraz publicznie. Bosz…

:)

Yassa jest tonącym w samozachwycie sieciowym bytem.
Powalająca większość jego aktywności tekstowiskowej, przynajmniej ostatnio, sprowadza się do skakania od Sasa do Lasa: tu kogoś uszczypnie, tam kogoś kopnie, dla niepoznaki weźmie kogoś w szlachetną obronę.
Nuda, jak w polskim filmie…

Cała nadzieja w tym, że to jakiś młodziutki chłopaczek, bo dorosłemu mężczyźnie to raczej byłby wstyd i żenada.

Nie takie rzeczy ludzie udają, mój Bażancie, że tak powiem jak Księga. :)
Inteligencja w służbie manipulacji i robienia sobie z ludzi jaj, albo po prostu sprawiania przykrości.
Pełno tego wszędzie.

widzę, że zmagacie się z tworzeniem postaci sadystycznego oprawcy…
Tego, który w kazamatach Pałacu Mostowskich wyrywa bohaterce tipsy.

Jeśli można coś radzić, to dobrze byłoby skonsultować się z jakimś fachowcem. Może z Magią?
Ona z pewnością pomogłaby ukoszmarzyć go cechami psychopatycznymi.

A tak ten typ postrzega Pani Renata:

“Nieuczciwy, wredny, głęboko niemoralny, ale inteligentny.
I właśnie dlatego wyjątkowo odrażający. Uprawia propagandę pisowską usiłując kpić w sytuacjach, w których kpić z ludzi nie należy.
To takie wykalkulowane chamstwo.

Nie wiem, czy mu za to płacą, ale zachowuje się, jakby tak było. Nie zawaha się przed rzuceniem na kogoś oszczerstwa, kłamie. Dokarmia się podziwem, jaki czuje do samego siebie.
Pieści się słowami i dosrywaniem. Straszliwie pretensjonalny. Prowadzi obronę pisowskiego tałatajstwa nie wprost, ale przez bezwzględny, cyniczny atak na przeciwników.

Stosuje zmyły poprzez budzenie do siebie zaufania zwolenników ludzi, których chce niszczyć, zręcznie stwarzając pozory sympatii. Jest podstępny i zawistny. W sumie bardzo ciekawa postać – tak na dwa trzy komentarze. Potem wyłazi z niego całe pisowskie g….”

Brrrr…. co za ohydna figura! Pasowałaby?

Parapsychopurupatki

Poprzednie, których nie widać (może to i dobrze), dotyczyły faceta w knajpie “Pod karpiem”.
Przeczytałam jeszcze raz i… nasunęły się następne skojarzenia.

Te ostatnie dotyczą faceta podobnego Inkwizytorowi. Pozwolę sobie na pewną parafrazę:

Inkwizytor był wysokim mężczyzną, odrobinę nawet wyższym od Naczelnika Gminnego Wydziału d/s XiX-wiecznych Spraw (Bez)Prawnych. W przeciwieństwie do niego, jego ciało było jednak kadawerycznie nalane. Fioletowa sutanna z czarnym krzyżem, choć uszyta przez najlepszego warszawskiego krawca “z Przedmieścia”, leżała na nim równie zgrabnie, co worek po kartoflach. Mimo to promieniował surowym majestatem i autorytetem, wynikającym z posiadanego “papieru na wiedzę”. Ściślej rzecz ujmując – na maleńki jej wycinek. Kwant wiedzy, zaledwie. Na widok wchodzącego do gabinetu Naczelnika skinął tylko głową i rozciągnął w uśmiechu grube wargi.

- In nomine Patri, et Filii, et Spiritus Sancti, et Johanni Pauli. Witaj, drogi synu.

Naczelnik ukląkł i ucałował inkwizytorski doktorat.

- Witam waszą ekscelencję.

Niech Jerzy albo yassa przyniosą krzesełka.

Nie mów do mnie pani Pino, bo tego już nie zniesę. Nawet na imprezie tematycznej “dziewiętnastowieczna rosyjska inteligencja”.

A ja się cieszę, że tyle lat siedzę na tych studiach, bo właśnie jestem świadkiem bardzo fajnych zmian. Za chwilę nasz zapyziały ujocik może znacznie bardziej przypominać normalny uniwersytet, niż wspaniałe, szacowne UW, założone w 1816 roku przez cara Aleksandra.

A wiesz, że chyba tak? Nie chce mi się teraz ściągać z półki pana Troyat (proszę docenić erudycyjne wstawki!), ale bez wątpienia był Aleks dzieckiem oświecenia.

Proszę, nawet kursywa jest #popadawsamozachwyt

Ile to trzeba się nastarać, żeby otrzymać tytuł yassa-honoris causa…:)))

O tym, że masz ego o rozmiarach Pacyfiku, nie musisz nikogo zapewniać. Jednakże, istnieją ludziki o bardziej rozdmuchanych ego, niż Twoje. W końcu, przy egotyzmie Jego Ekscelencji, który jaśnieje niczym gwiazda naszego układu, Twój własny jest zaledwie mikroskopijną drobiną. Niewartą uwagi.
Zatem, nie pochlebiaj sobie nadmiernie.

over

Tylko co on ma wspólnego z “całokształtem” poruszanych w notce tematów?!
Ten miś jest tylko misiem na miarę Twoich możliwości, Yasso.
Jesteś pewien, że Twoi “przełożeni’ zapodaliby tego samego misia dla podkreślenia własnych dokonań?

Pleć, pleć pleciugo…

z „całokształtem poruszanych w notce tematów” może niewiele, za to z „całokształtem” komentarzy osobliwie ma.

Zauważ; zaraz po wyrażeniu mojego entuzjazmu, moja szczera – wyzbyta fałszywej skromności osoba – stała się głównym bohaterem komentarzy. Oczywiście ze szkodą dla meritum…

Z pewnością zdajesz sobie sprawę, że moje możliwości nie są ograniczone tym przemiłym misiaczkiem. Podobnie, jak Ty mógłbym służyć jakąś ucieszną parafrazą.
Dajmy na to taką;

Urząd Służby Polsce, Warszawa, ul. Rakowiecka

Inkwizytor: Synu, kanon nakazuje aplikowanie ołowiu w potylicę w wirydarzu!
Gdybyś trzymał się reguł, to mózg tego nieszczęsnego Marcina nie zabrudziłby tak paskudnie portretu naszego umiłowanego Ojca Świętego…

Naczelnik: Ekscelencja wybaczy i raczy zwrócić uwagę, że to ścierwo zapaskudziło jedynie trzewiki błogosławionego. A te i tak są czerwone…o… wystarczy tylko psiknąć Mr Muscle’m… przetrzeć i … proszę… jest cacy!

Mógłbym, ale zdaje sobie sprawę, że zabiłoby to subtelność paraleli zastosowanej przez autorkę.
Całkowicie wystarczy mniej nachalne akcentowanie patronów groteskowo-zbrodniczego reżimu; pani Anny Walentynowicz oraz papieża Jana Pawła II.

Pozdrawiam serdecznie

Ps,
Tak się złożyło, że tam gdzie pracuję jestem „przełożonym”.
Toteż oświadczam; zapodałem tego słodkiego misia z pełną świadomością własnych dokonań. Tudzież potwierdzam, że w pracy jestem chwalony.

Dobranoc

Sam jestem za elektryfikacją! I Rodriguezem…

A biedny misiu jogi-babu nigdzie nawet nie pisnął, że agitkę napisałaś na zamówienie.
Bo wie, ze agitki pisze się też z potrzeby serca albo z chęci zaistnienia.
Cały szkopuł w tym, że noblistkom raczej to nie przystoi…

I żeby później nie było, że nie przestrzegał!:))

Pozdro

sorrrrki…:))

To akurat nie brednia, urząd Służby Polsce na Rakowieckiej będzie. :)

Wiem, wiem. Chwilowo kocham cały świat, chciałam nawet yassie dać szansę.