Poprzednie, których nie widać (może to i dobrze), dotyczyły faceta w knajpie “Pod karpiem”.
Przeczytałam jeszcze raz i… nasunęły się następne skojarzenia.

Te ostatnie dotyczą faceta podobnego Inkwizytorowi. Pozwolę sobie na pewną parafrazę:

Inkwizytor był wysokim mężczyzną, odrobinę nawet wyższym od Naczelnika Gminnego Wydziału d/s XiX-wiecznych Spraw (Bez)Prawnych. W przeciwieństwie do niego, jego ciało było jednak kadawerycznie nalane. Fioletowa sutanna z czarnym krzyżem, choć uszyta przez najlepszego warszawskiego krawca “z Przedmieścia”, leżała na nim równie zgrabnie, co worek po kartoflach. Mimo to promieniował surowym majestatem i autorytetem, wynikającym z posiadanego “papieru na wiedzę”. Ściślej rzecz ujmując – na maleńki jej wycinek. Kwant wiedzy, zaledwie. Na widok wchodzącego do gabinetu Naczelnika skinął tylko głową i rozciągnął w uśmiechu grube wargi.

- In nomine Patri, et Filii, et Spiritus Sancti, et Johanni Pauli. Witaj, drogi synu.

Naczelnik ukląkł i ucałował inkwizytorski doktorat.

- Witam waszą ekscelencję.