toś mi zabił ćwieka! Chyba wrócę do “Testosteronu”, by odświeżyć wrażenia. Lejdis było dla mnie męczące z powodu nikłej śmieszności tego, co w mniemaniu twóców miała być przezabawne. Kurwiarstwo językowe też mnie zniesmaczało w damskich usteczkach. Historyjki durnowate, nieprawdopodobnie głupie…

Czyżbym się zawziął?

Nie oglądałem, nie znam, a po Twojej recenzji nie zamierzam. Wybacz zatem wpis nie na temat.

Szkoda czasu na pierdoły. Ja już żyję przyszłym piątkiem, czternastego.

Trzeci z Guitar Trio we Wrocławiu! A na klawiszach Chick Corea.

To i niespecjalnie chce mi się oglądać takie cuś.

Coreę z Mc Lauhhlinem w kontekście Lejdis wspomnieć to świętokradztwo, za które nie powinni cię wpuścić na koncert!

“Testosteronu” nie znam, kiedyś widziałem pierwsze 10 minut i poraził mnie swoją sztucznością, wydumanościa i w ogóle nuda.
Ale po 10 minutach trudno ocenić.

A co do “lejdis”?
Chyba wyjdzie zaraz mój prymitywizm i pustka, bo mi się podobało.
Wulgaryzmy początkowo przeszkadzały, ale się można było osłuchać i wczuć.
O dziwo zasmiałem się kilka razy, acz nie w tych momentach, co wszyscy.
Poza skopaną końcówką i motywami stałymi w polskim filmie (czyli rak, śmiertelna choroba czy alkoholizm), poza zatem tymi motywami poważnymi całkiem fajna rozrywka.

A czy się dłużył?
Obejrzyj Joteszu,filmową wersję “Seksu w wielkim mieście”, to dopiero się dłuży i dopiero nudzi.
Straszne.

I “lejdis” było dla mnie takie oczyszczające, wyszedłem z kina zadowolony, nawet humor mi się poprawiłi melancholia odeszła:)
Acz na chwilę.

Ogólnie raczej plus acz na pewno raczej jako lekka rozrywka, jak się oczekiwało czegoś ambitnego, fakt, można się rozczarować.

pzdr

usłyszałem: Ernest musiasz obejrzeć Leids !, to mnie zmroziło nie mogłem już spojrzeć na Zająca tak samo. Po pomysłach by namówic mnie na Briged Jones mogło być miedzy nami tylko gorzej. Gryzłem sie w jezyk by jej nie zaproponowac pogoni za rozumem. Wszystko zaczęło się psuc gdy przybiegłem do Zająca ( to byl czas gdy do niej biegłem) z świetnym filmem Fight Club. Powiedziałem musisz to koniecznie obejrzeć, a widząc jej wachanie dodałem: tam gra Brat Pitt !, rozwiało to na chwilę wątpliwości tej dziewczyny. Włączyliśmy odtwarzacz.
Z biegiem akcji filmu jej uśmiech stygł na ustach i patrzyła się na mnie z coraz więkrzym niepokojem, to na mnie to na ekran. W końcu wstała wyłączyła telewizor bo okazało się że ma przed soba degenerata co uwielbia chore filmy.
Dostało mi sie jeszcze za tą okropną wizję świata jaka w sobie hoduje. To było już jasne że nic dobrego spotkać mnie nie może. Patrzyłą na mnie z dezaprobatą i oschle wyprosiła z domu. Koniec był kwestią czasu.
A polskie filmy, no cóż organicznie ich nie znoszę. JAk nie znoszę sztuczności wydumania i złej gry aktorów. Możę film Szumowskiej zastanawiam sie ostatnio, może warto zaryzykować....

jakos strasznie urokliwy ten twój komentarz:)

A “Lejdis” naprawdę nie jest takie złe, jak Jotesz przedstawia.

Co do polskich filmów, kilka fajnych jest, kiedyś chyba Docent napisał o swoich ulubionych i gadka się wywiązała, o tu to jest:

http://tekstowisko.com/docentstopczyk/52217.html