Z jednej strony Angole przezywają to samo co Hiszpanie. Świetna liga i porazki reprezentacji, bo rodzimi piłkarze nie są cenieni poza ligą ojczyźnianą.
Żaden Angol nie zrobił kariery poza wyspami i Hiszpanom poza półwyspem też się nie wiedzie.
Natomiast nie prawdą jest, że czołówka angielskiej ligi jest bez tambylców. Oczywiście, że kluby to mieszanki globalne, a nie przystanki dla miejscowych, ale to w tej chwili trend ogólny. Jednakże angielscy gracze też nadają ton najlepszym drużynom.

W MU jest Rooney, Ferdinand, Hargreaves czy Carrick ze Scholesem (choc ten ostatni zrezygnował z gry w reprze), w Chelsea jest Lampard, Terry, A. Cole i J. Cole. W Liverpoolu Carragher i Gerrard. Przeciez to wszystko są nazwiska przedniej marki. A jednak…

Z drugiej strony Włosi borykają się z podobnymi sprawami, a mimo to udało im się zdobyć majstra.
Moim zdaniem to kwestia selekcji i doboru taktyki. Materiał jest, mimo, że jest to krótka ławka, bo poza wymienionymi to są szaraczki, ale w polskiej reprze poza Ebim , Błaszczykowskim, Borucem i Krzynówkiem też raczej cienizna, a na Euro jedziemy.