bo to jest tekst nieumiejętnie podwójny.

Trochę o tym do czego prowadzi zamiłowanie do krzyków i krwi. I trochę o tym co zostaje w pamięci historycznej.

Ale jeśli chodzi Panu o ostatnie zdanie, to idzie mi o skacowanych (postaram się to uściślić, w tekście, za chwilkę). Czasami jest międzyepoka. Teraz jest. Nasze krzyki i szepty znikną. W podręcznikach historii zostanie dwóch Polaków. To i tak dużo, jak na nas.

Pozdrawiam serdecznie