A ja w dwóch zdaniach opowiem, dlaczego jestem generalnie sceptyczny wobec głośnego planowania rzeczy wielkich. Otóż, codziennie, dokładnie codziennie, dzień po dniu, na moją małą referencką skalę, staram się robić coś pożytecznego, żebyśmy tej naszej podarowanej niepodległości nie stracili bez sensu. Ja oczywiście gówno mogę, bo co ja mogę, referent, prawda. Mogę równo przyciąć trawę, mogę uczciwie obliczyć podatek, mogę pracować do 16:00, bez oszukiwania. To nie jest dużo. Ale gdybym oprócz tego jeszcze równolegle opowiadał: co, jak i dlaczego – to udałoby mi się jeszcze mniej. Tak sądzę.

Wiem jak trudno jest zebrać się i pracować w realu; wątpię, żeby internet był bardziej sprzyjającym środowiskiem. Mogę się oczywiście mylić, nawet bym wolał się w tym przypadku mylić.

To było zdanie pierwsze, nieco rozlazłe.

Zdanie drugie jest takie, że oczywiście gadać ze wszystkimi, to tak jakby krzyczało się na puszczy. Kibicuję Nicponiowi, bo ma dobre intencje, ale wiara u mnie mała. Siedzę więc cicho (teraz zrobiłem wyjątek) i ducha nie gaszę.

Czołem,
referent
——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny