Bardzo celna próba poukładania punktów spornych w nawalance.
Pozwoliłem sobie odrobinę porozdzielać i skomentować.

Co do Cichego nie jestem specjalistą, ale wygląda na to, że nieco mu trauma zakłóciła zdolność wypowiadania spójnych logicznie opinii. Ogólnie emanacja żalu tryskająca wszystkimi porami

Michalski – nie ma sprzeciwu.

Strasznie dużo tez w kupie. Rozłóżmy na czynniki pierwsze. GW była pierwszym legalnym dziennikiem całej opozycji przed 4.6.1989. Ale nie była jedynym pismem. Pamiętacie Tysola? Pamiętacie, kto go uwalił? Ludzie GW nie spieprzyli szansy. Zrobili od zera pismo, które przetrwało 20 lat. Znaczek “S” oczywiście pomógł, ale odebranie go przez Wałęsę wcale nie zaszkodziło.

Co do pieniędzy to nie wiem, jak było.

Uwłaszczenie – jak najbardziej – od początku prywatna spółka wyemitowała akcje i rozdała dużo tych akcji wśród pracowników. Niektórzy ponoć odmówili przyjęcia tych akcji.

Normalna sprawa. Żadne tam uwłaszczenie nomenklatury. A potem sobie weszła na giełdę i z etosu zrobił się biznes. Nie było tu przewalanek z RSW, Telegrafem, Expressem Wieczornym itp. Biznes się kręcił, przyszła następna kasa i etos stał się dodatkiem. Na początku miłym, z biegiem czasu zbędnym. Kasa, misiu, kasa.

Bezwzględne tępienie przeciwników? To jest wojna misiu. Wchodzi Dziennik i zaczyna wojnę cenową, to i Wyborcza w to wchodzi. Poobijana, ale wygrywa. Przeciwnicy ideologiczni? No to jest wojna misiu. Rydzyk wali w Michnika? To Wyborcza machnie parę notek. Ziemkiewicz choruje na Michnika? To się go nie głaszcze. Da capo al fine.
Kto w nas wali, my w niego też. Proste. Jak to na wojnie.

Sekta itp. – pierdolenie. Grupa ludzi, których na początku połączył przypadek, teraz dobrze się czuje w biznesie. I pilnuje biznesu. Skutecznie, co boli innych. Inni uwalili już dziesiątki jedynie słusznych tytułów. Naprawdę nowych i niezależnych i niewątpliwie polskich żyć (rzyć) z kropką. I srają pod bramą na Czerskiej, bo im żal. Nawet parasol kaczystanu nie pomógł. Jak dziennikarz dupa, zostaje tylko kupa.

Bez sprzeciwu. Pytanie tylko, jak długo.

Stacza się jak cholera. Amatorszczyzna warsztatowa, błędy, tabloidyzacja, rozpieprzenie (jakości) dodatków lokalnych. Syf coraz większy.
Potęga – no cóż, jest cały czas największym dziennikiem poza tabloidami, ma duży % rynku reklamowego. Teraz oczywiście dużo traci, tyle tylko, że dla Agory jest to problem zwolnienia klikuset ludzi, a dla “Dziennika” czy “Polski” jest to koniec egzystencji.

No i na koniec.
Nie jestem żadnym fanem Wyborczej (to chyba oczywiste, ale może nie dla wszystkich). Nikogo tu nie bronię, piszę, jak to wszystko widzę.

Bardzo żałuję, że w Polsce nie ma poważnego liberalno-konserwatywnego dziennika. I nie ma najmniejszych widoków na to, że kiedykolwiek powstanie.