Tak jest w istocie. Umysł projektuje takie kontinuum chwil na poziom świadomości i relanego doświadczenia, ubiera tę projekcję w szaty czasoprzestrzeni.

Chwila, o której tu pisałem jest jakby głebiej, na poziomie ducha, gdzie dusza dotyka Boga, cchoc lepiej byłoby napisać, że Bóg jej dotyka lub pozwala się dotknąć.

pozdrawiam