Wycieczki do działu “literatura dla dzieci” w księgarniach to jeden z większych koszmarów jakie co roku przeżywam po wielekroć. Młodsze i starsze dzieciaki w mojej rodzinie lubią czytać. Jednakże znalezienie czegoś wartościowego, a przynajmniej nie promującego zachowań patologicznych, momentami graniczy z cudem.
Zostając w kręgu bajek, baśni, czy ogólnie – dziecięcej literatury fantasy podam Ci ledwie dwa przykłady takich patologii, przed którymi dawne baśnie przestrzegały a dzisiejsze kompletnie “odwracają kota ogonem” mówiąc – “to jest dobre, bądź taki”.
O tym chyba pisał Sheridan w przedostatnim akapicie swojego tekstu.

No dobra.
Weźmy serię książek o przygodach Antosia i Wampirka. Co czytamy w opisie trzeciej książki z tej serii, Wampirek w podróży?

Jak tam Twój poziom lęku po przeczytaniu tej zajawki, Gretchen? Mój wzrósł w stopniu znacznym.

Jest jeszcze seria książek, która bije rekordy sprzedaży oraz zdobywa internacjonalne nagrody a traktuje o przygodach młodocianego przestępcy Artemisa Fowla wywodzącego się ze starożytnego rodu przestępców. W zajawce części szóstej Artemis Fowl – Paradoks czasu- czytamy:

No śliczne, prawda? Czego to uczy? – że tak zapytam retorycznie…

Gretchen, wiem po co czytali mi bajki i baśnie moi dziadkowie i rodzice. Wiem, dlaczego ze mną o nich rozmawiali.
Podejrzewam, że produkcja, promocja i czytanie dzieciom takich “bajek i baśni”, jak te wymienione powyżej, ma zupełnie inny cel. Sheridan może mieć rację.