apropos paszportu to też miałem zamieszanie i przez mą głupotę ominęła mnie Chorwacja i praca jako wychowawca na obozie młodziezowym:), wprawdzie kasa żadna prawie, ale nowe doświadczenie zawsze.
No, ale jak się w panikę wpadło, to się tak ma.
A paszport był w 3 dni:), ale niestety wcześniej już umowę zerwałem, bo na 100 proc nie byłem pewny, że mi wyrobią w półtora tygodnia, bo tyle do wyjazdu było.

A wiesz, ż ejak dobrze pójdzie, to może Paryż zobaczę koło lutego?Wprawdzie bez okazji żadnej i w sumie nie wiem, czy wyjdzie, ale mam plana w końcu do Francji pojechać, no:)

A i fajnnie ci wyszły te “dzienniczki paranoiczki”.
Znaczy i sformułowanie i tekst.

Trzeba było zaczekać trochę z tą Chorwacją. Ale co ma wisieć...

Skoro się wybierasz do Paryża po mnie, to zdam relację szczegółową. Specjalnie dla Ciebie.

Pewnie z obrazkami. Znaczy z pewnością.

:)

o że rezolutna myślałem o tej pani dziennikarce:)

znaczy też rezolutna jak pani z okienka, no może nawet bezpretensjonalna :))

_{prezes,traktor,redaktor}

na swoje konto zapiszę:)

a co!

tak się złożyło że dzisiaj oglądałem swój album z przłomu 2000/2001 z Prayża właśnie, i stoje sobie na tle Wieży i panoramy z Montmartra, kurcze fajnie było

warto chciażby pospacerować tymi uliczkami,

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

gdyby mnie ktoś zapytał, to bym powiedział, że poza Disneylandem, to ta wieża jest najlepszym (i jednym z niewielu) powodów odwiedzenia tego miasta. Ale ja jestem stronniczy.

Zdjęcie poniższe wykonało Dziecko, na szkolnej wycieczce. Moim zdaniem dobrze pokazuje, że wieża, to jest cóś!

Pozdrowienia

z tym “warto” to zależy tez trochę od nastawienia i oczekiwań

ja np. się nastawiłem ładnie kilka lat wcześniej, bo dostałem koszulkę Paris, czarną z wieżą ładnie wkomponowana,

także mi było łatwiej,

ale Francuzów nie polubiłem

Maja oni taką dziwną naturę , ze jak coś komuś się dzieje to są grzeczni i pytają czy wszystko w porządku

i niby w tym nic dziwnego, a zresztą opisze na przykładzie:

jechaliśmy samochodem poza Paryż, a było to w noc sylwestrową i wyładowaliśmy w rowie.

Nikomu nic się nie stało ale rów, to rów trzeba się wygrzebać (samochód też cały)

Przez 3 godziny nikt nam nie pomógł (dzwoniliśmy do naszego ubezpieczyciela itp.)

zatrzymywali się ludzie, a owszem ale pytali czy wszyscy żyją i nikt nie krwawi,

jako że nikt, nic to jechali dalej, aż się zlitował ok. 5 nad ranem pewien policjant- co to wiedział od początku o naszym pechu i przyjechał swoją terenówką i wyciągnął nas z kłopotu.

Koleżanka która mieszkała dwa lata we Francji stwierdziła że to normalka…

Co nie zmienia faktu że było pysznie w ogólności

pozdrawiam :)

_{prezes,traktor,redaktor}

Ze względu na liceum jakie kończyłam jestem mocno pozytywnie zindoktrynowana na Francję, ale to jest kolejna zagadka wszechświata niezwykle łatwa do wytłumaczenia.

Francuzi szanują, albo okazują odrobinę szacunku tylko tym, którzy wykażą się znajomością ich języka.

Teraz to już nie wiem czy podołam, ale zawsze mogę się starać :)

Im bliżej tym mniej we mnie zgryźliwej ciotki rozklekotki, a coraz więcej ciekawości.

But la femme e mobile

:))

po prostu uważaj bo możesz zrobić krzywdę na całe życie.Wiesz, że zdjęcie do paszportu nie może być z tzw.pełnym uśmiechem.
No więc słuchaj, ja po tym twoim tekście nie będę w stanie zachować powagi u fotografa, żadnego i przy żadnej okazji – będę rżała i parskała na widok aparatu – właśnie się śmieję od 15 minut (chyba mi się wytworzy reakcja psa Pawłowa).
Przypadkiem wczoraj musiałam poddać się torturze wykonania zdjęcia paszportowego. Cierpiałam do dziś nie uświadamiając sobie dlaczego, jedno celne sformułowanie i wszystko jasne – po tym zabiegu miałam odczucie identyczne do twojego tylko nie ubrałam go w słowa.
W związku z powyższym doradzam ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej :-)
Pozdrawiam,
ha, ha, ha
całkiem nie zadusznie,
hi hi hi
mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone w razie czego i tak będzie na ciebie :-)))
ps.
w Paryżu podoba mi się zwyczaj świętowania Wszystkich Świętych w postaci pogodnych o ile nie radosnych procesji z niesionymi przez młodzież wizerunkami
różnych świętych.Najchętniej pewnie zwiedziłabym barkę z “Domu nad Sekwaną” Warthona.
Czekam na twoją relację niecierpliwie.

Niestrudzonej poszukiwaczce Uśmiechniętej Twarzy Boga nic nie grozi, tak myślę.

Osobiście, jestem zdania, że za mało się mówi o Jego poczuciu humoru :)

A co do zdjęć to słowo to, jest mocno przesadzone w odniesieniu do tych paszportowych zdejmowań twarzy.

Bardzo mocno. I tego się trzymajmy.

Pozdrawiam myśląc o ubezpieczeniu :))

uprzejmie proszę nie stosować słowa wszyscy, albo wyciąć moje wpisy, jeśli chce Pani, aby to co Pani napisała, miało jakiś sens.

Ja nie lubię Paryża i się nim nie zachwycam.

Pozdrawiam

Dał się Pan sprowokować :)

Mówiąc wszyscy miałam na myśli nie wszystkich, lecz niemal wszystkich. Znakomitą, przytłaczającą wielkość populacji światowej.

Pan znajduje się w tej mniejszości co ja choć jest Pan bardziej wiarygodny, bo był Pan tam.

Powodów do wycinania Pana zatem nie znajduję, proszę Pana.

Tym samym pozdrawiam Pana

No naprawdę jestem wstrząśnięta, że tak daleko to zaszło.

Gombrowicz drwił z Paryża, z jego klimatu, nadęcia. Kłócił się z Paryżem, żeby nie powiedzieć walczył.

W Dzienniku pisał tak o Luwrze:

“Tłok na ścianach, wywieszenie tych obrazów głupie, jeden obok drugiego. Czkawka tego nagromadzenia. Kakofonia. Karczma. Leonardo bije się po pysku z Tycjanem. Zez tu wszechwładnie panuje bo, gdy patrzysz na jedno, drugie włazi ci w oko z boku… Chodzenie od jednego do drugiego, stawanie, przyglądanie się, odchodzenie, podchodzenie, stawanie, przyglądanie się. (...)

Aż w końcu dochodzisz do tego świętego zakątka, gdzie króluje ona, Gioconda! (...)
Codziennie od pięciu wieków gromadzi się przed tym obrazem tłumek aby doznać kretyńskiego rozdziawienia gęby, ta sławna twarz codziennie ogłupia im twarze… pstryk! Amerykanin z aparatem fotograficznym. Inni uśmiechają się pobłażliwie w błogiej niewiedzy, że ich kulturalna pobłażliwość jest nie mniej głupia.

W ogóle głupota przewala się po salach Luwru. Jedno z najgłupszych miejsc świata. Długie sale…

Czterdzieści tysięcy malarzy w tym mieście, niczym czterdzieści tysięcy kucharzy! Wszystko to dłubie się w piękności.”

Witold Gombrowicz, Dziennik 1961 – 1966, Wydawnictwo Literackie

To tylko naprawdę drobna namiastka naśmiewania się Gombrowicza z Paryża i Paryżan.

Zadziwił mnie Pan niechęcią do tego miasta.
Moze nie pokazywal go Panu ktoś kto je zwyczajnie lubi.
Harmonia, estetyka, perspektywa stworzona przez Haussmanna, wspaniałe bulwary, wdzięk i elegancja.
Piekno architektoniczne polączone z harmonią zabudowy.
Dzieło sztuki.
A może nie lubi Pan mieszkanców?

I moze dlatego tak byl ceniony przez francuskich krytykow literackich.
Jego styl i charakter : dumny, arystokratyczny, gorzki, arrogancki.
Zaliczany do wielkich, przez Francuzow zreszta.

Bo Gombrowicz wielkim pisarzem był!

I zachwyca.

:)

do butów kolor pyszny :)

ale wiedz że sa tu w pobliżu różne marudy którym wiesz, nie w kolor:)

_{prezes,traktor,redaktor}

już naprawił monitor?

Tak pytam. Z życzliwej ciekawości.

Pozdrawiając

Pani Gretchen?

Dziwne, ale to może od tego kukania, czy co…

Pozdrawiam nieco zaniepokojony

oto kolejna cnota żeńska.

Proszę ją dopisać do listy społecznych oprzędzeń jakich jest Pani ofiarą.

Pozdrowienia

no co ja zrobię, jeżeli nic czarniejszego nie ma na składzie?

Pozdrowienia