jest taką samą pracą jak każda inna. Wymagającą umiejętności, wiedzy i czasu.
Tymczasem Ruch składa się ze starych wyjadaczy, przyzwyczajonych do wygłaszania jedynie słusznych opinii i zmagania się z przygłupimi telewizyjnymi dziennikarzami z trudnością formułującymi pytania typu – jakie są wasze dalsze plany ale już nie słuchającymi odpowiedzi.

Ruch przyjął taktykę nic nierobienia bo sam się składa z nic nierobioących liderów, którzy uważają na dodatek, że władza sama im wpadnie w ręce na skutek błędów PO i Pisu.
Ot i cały plan polityczny.

Liderzy rzecz ważna. Czy tylko nie jest tak, że wszyscy, jako społeczeństwo, mamy głeboko gdzieś ideę ruchu obywatelskiego, oddolnej inicjatywy, gdzie realizowany byłby jakiś pomysł na Polskę.

Spójrzmy prawdzie w oczy. Jak jest gardłowa potrzeba to jesteśmy zdolni do działalnia. A jak jest spokój to mamy wiele innych zajęć i G nas obchodzi jakiś tam wspólny interes, oddolna inicjatywa. Tym bardziej, że nie będzie z tego kasy. Bo to jest dla nas ważne i zawsze będzie pierwszoplanowe. Jesteśmy wszak ciągle społeczeństwem na dorobku (uogólniam oczywiście).

Nie chcemy sobie pomagać, nie chcemy się uczyć, nie chcemy się spotykać razem. I dlatego takie ruchy maja niewielką szansę powodzenia. Niestety.

A od liderów wymaga się, żeby brali takie rzeczy pod uwagę.

Pozdr

zerwać z zasadą, że lider to osoba podejrzana a priori.

Nie ma Pan wrażenia, że w Polsce liderów się nie lubi. Czasem się ich tępi a najczęściej po prostu się ich omija szerokim łukiem? Bo od razu podejrzewamy, że chcą się dorwać do koryta, że chcą swoje ciemne interesy robić itp.

Ja ma takie wrażenie. Na poziomie centralnym, na poziomie samorządowym, w firmach, w społecznościach rozmaitych. Lider jest nielubiany, bo z założenia trzeba mu się podporządkować w jakimś zakresie. A Polacy nie lubią, żeby ktoś był lepszy, żby ktoś był nad nimi.

Nie ma tradycji gry na lidera. Tak na marginesie, czy nasza niemoc w sportach zespołowych nie wynika po troszę oczywiście z takiego podejścia. W siatkówce przyszedł lider z zagranicy i zanim go obskoczyli to zrobił wynik, ale później już go zaczęli systematycznie podgryzać ;)

Gra z liderem daje szansę na wygraną. Jak mówił pewien niesławny klasyk III RP, można wygrać razem.
Nie potrafimy grać w orkiestrze, gdzie każdy instrument ma swoje miejsce.

Pozdr

Ale liderów trzeba też szkolić. Bo tego można nauczyć jednostki, które maja jakieś predyspozycje.

A do tej pory szkolenie liderów uskuteczniał Tymochowicz i inni (nieźli fachowcy, fakt), ale odpowiadali na zapotrzebowanie pt. “jak najszybciej dostać się do sejmu”. Partie, organizacje społeczne, środowiska nie działały i jeszcze nadal nie działają długofalowo.

Liderów trzeba wychowywać. To trwa.

z nazwiska posła.
W czym on może przewodzić, na czym się zna, jakie ma doświadczenie, choćby życiowe?
W czym on może być pomocny obywatelowi?

Tylko, że w polityce dojrzałość osiąga się raczej po 40tce, choćby dlatego, że jest to zawód zaufania publicznego.
Tacy jak on powinni najpierw pracować na zapleczu a nie być twarzą Ruchu.
Jego pobyt w sejmie to przypadek sezonowy.
Nikt go nie będzie za jakiś czas pamiętał.

to nie jest odpowiadanie na mjle.
Tylko formułowanie programów oraz zdobywanie dla nich poparcia wyborców.
Nie sądzę aby wspomniany poseł miał jakikolwiek program oraz był zdolny do przekonania, przynajmniej mnie, do czegokolwiek.
Na tym polega to coś co ma np Rokita a nie ma ten synek.
I tyle.
Ja na jego temat się nie wypowiadam bo nie ma o czym, dałeś go za przykład to się nim posługuję.

ten synek rwie sie do władzy nie mając żadnych kwalifikacji.
Tymczasem Rokita, który je ma jest od tej władzy odpychany.

Tu jest problem, taki chory system, który premiuje wiernych nic nie znaczących żołnierzyków a liderów niszczy.

Oczywiście polityka to nie jest zabawa dla panienek ale zwróć uwagę, że ten system wypycha tych, którzy chcą go zmienić.

każdego posła można ocenić w Sejmie po ilości i czasie oraz udziale w posiedzeniach plenarnych, komisjach, zapytaniach poselskich, interpelacjach.
Także po działalności publicystycznej, aktywności w mediach, umiejętności argumentowania i prezentacji swoich poglądów oraz celów.

Czy znasz któryś z przejawów aktywności wspomnianego?

Ja się nie muszę martwić o to, że on jest przypadkowym posłem.