Pan się czepia słów. I domaga komplementów.

A Potem będzie Pan wyrzekał, że Pana lubię. Chciałem dystans zachować. No.

Ale niech będzie: ubawił mnie Pan swoim tekstem.

Spróbuję ugłaskać Pana cytatem:

Zawsze coś u nas obumiera w życiu. Ale to, co obumiera, nie chce zwyczajnie umierać, lecz walczy o swoje istnienie, broni swej przeżytej sprawy.
Zawsze rodzi się u nas coś nowego w życiu. Ale to, co się rodzi, nie rodzi się zwyczajnie, lecz piszczy, krzyczy broniąc swego prawa do istnienia.
Walka między starym a nowym, między tym, co umiera, a tym co się rodzi – oto podstawa naszego rozwoju.

Pozdrawiam