wczoraj, krążąc po txt i ogarniając co tez tu sie działo jak mnie długo nie było: gdzie jest Gretchen.
I prosze: wiem gdzie jest.
Jak miło.

Mnie od wczoraj uparcie “mówi sie” w głowie zdanie: “spokojnie, zmienia sie. Zmienia się”.

W kuchni mam w ramce, całkiem eleganckiej, napisane boldem: “Jedyną stałą rzeczą w zyciu jest zmiana”. Sama to do siebie napisałam. Czasem o tym zapominam.
Ale zawsze ktos przypomni.
I super.

zdrowia, szczęścia i pieniędzy życzę...

thx …
jak zwykle masz rację ...
:)

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

No z tym zdaniem, ze cel jest niczym, a droga wszystkim, to bym polemizował. Jasne – cel który uświęca środki, nieczęsto sam jest święty. Ale takie maszerowanie donikąd… No co to ma być?

Gretchen, na mój rozum, coś w tym zdaniu jest nie tak.
Na drzewa patrzę... Czy to zbyt daleko posunięta analogia?

Zgodzę się za to chętnie ze zdaniem: “Droga jest wszystkim, cel jest niczym.”
Cele, do osiągnięcia których dążymy, bywają zmienne i w tym sensie “są niczym”.
Ważne, żeby droga, którą do różnych celów podążamy, była wszystkim. Żeby to była…

Aj tam. :)

Cel nie jest bez znaczenia, to on wyznacza Drogę.

Jeśli cel Drogę wyznacza, to Droga jest ważna. Droga jest wszystkim. Nie wiesz, czy cel osiągniesz, ale z Drogi możesz zejść, albo w niej trwać.

Buddyzm.

To najtrudniejsza Droga.

Dziękuję za Twoją obecność.

... nie jest trudna … taaa jasne :)

pzdr

“Jest taki stary rosyjski zwyczaj, żeby wyjść trzeba najpierw trochę posiedzieć”

Nie wiadomo co jest.

Można mieć nadzieję, że kiedyś się dowiemy co .

Pustka?

To dobry punkt wyjścia. Nie zakończenia.

Ech, no to ja, jako osadzony w cywilizacji białego człowieka, wyrosłej na religii chrześcijańskiej, rzymskim prawie, greckiej filozofii i słowiańskim szaleństwie, zdecydowanie opowiadam się za życiem pełnym: pożadania, miłosci, upodobań, przekonań, pragnień i całej tej reszty. Taka jest moja droga. A że dla kogoś nie osiagnę wobec tego wolności? Trudno – przecież to nie mój problem.

Ja nie deprecjonuję roli Drogi, tylko uważam jej wagę za równoważną z Celem. I choć istnieje między nimi korelacja, to jednak Drogi się zmienia bez zmiany Celów, zmienia się Cele idąc tą samą Drogą... Może jednak nalezy traktować je osobno?

cytuje Ciebie poprzez crtl + V, bo inaczej nie łumiem:

“Wyzbądź się wszystkiego czego pragniesz, a staniesz się wolny”.

O to mnie chodziło, jakem Ciebie napisał, że może se kto tam uważać, że ja w pragnieniach utopion będąc, wolnosci nie zaznam, czy cuś.

Droga zawsze jakaś tam jest. Bo przeca człek w miejscu nie stoi, ino lezie. Choć czasem – właśnie donikąd. Ale pewnie ta Droga co Ty o niej mówisz, to ona jakieś takie głębsze uzasadnienie ma. Ja sie na tym całym buddyzmie słabo znam i dlatego biore te kwestie literalnie.

A tak w ogóle – precz z Nirwaną, niech żyje słodkie pożądanie ;-)

Ale ja to zdanie czytałem wielokrotnie, pojawia się ono w wielu filozofiach wschodu. Nie, nie odebrałem go bynajmniej jak Twojej wskazówki co do mojej czy kogokolwiek wolności. Więc się nie reformuj, ani reform nie noś. To drugie mówie w intencji Twojego faceta, pewnie by sie podpisał.

Takie całkowicie świadome i przemyślane robienie wszystkiego, jest troche dla mnie przerażające… A gdzie spontaniczność, robienie głupstw i wzruszanie po tym ramonami, gdzie radość bezmyślności? Tylko stare ramole nie lubią poszaleć...

A anegdotka ze szkoły pikna… ;-)

Uprzejmie informuję, że nic nie rozumiem. :)

Nie rozumiem dlaczego mam włączyć stopklatkę i pokazać Ci, że droga nie jest wszystkim? Czy ja nie napisałam wcześniej, że ona (ta droga) jest wszystkim?

Nie rozumiem dlaczego mam dostrzec “konary, gałązki, liście”? To ja ich wcześniej nie widziałam?

Nie rozumiem. Nic a nic.

Pozdrawiam zatem istotnie.

Jeśli dobrze pamiętam, :) to chodziło mi o to, że drzewo, które nie nigdzie zapuściło korzeni/które z korzeniami wyrwano (jest jeszcze kilka możliwości) nie jest drzewem.
Jest drewnem. Drewnem drewnianym, że się tak wyrażę.

I palnę jeszcze, że – moim zdaniem – takie zakorzenienie się drzewa w niczym nie kłóci się z życiem drzewa, jako zmianą. Życie drzewa to zmiana. Drzewo zmienia się codziennie. Jego życie jest inne wiosną, inne jesienią. Dziś wygląda tak, za 50 lat będzie wyglądać inaczej. Jednakże tym, co pozwala mu trwać, żyć i być drzewem jest jego zakorzenienie się w istocie*.

Jakoś tak.

Dobra, będzie tego bredzenia. :)

*istota – «to, co jest w czymś zasadnicze»

E tam, znowu sie nie zgadzam. Jak się nie zgadzamy, to juz się nie zgadzamy. A jeśli się nie rozumiemy, to zawsze ejst szansa, że jednak sie zgodzimy. Nie, żeby zgoda była potrzebna jako sama w sobie. Nie fetyszyzuje zgody. Ale jeśli się człek nie zgadza z drugim w zbyt wielu rzeczach, to kiepsko im rokuje. No.

To osiąganie wewnętrznego spokoju, braku pragnień i uwolnieniu się od zbędnych emocji – no ja zwyczajnie nie rozumiem, że można tego chcieć. Nie, żebym to uważał za dziwne lub głupie – zwyczajnie mi się w ciasnej łepetynie nie mieści. Jasne – ludzie chcą sobie różnych rzeczy i w poriadkie – miejsca jest dla nas wszystkich. Ale jakoś człeka bardziej ciągnie do tych, u których emocje odgrywają dominująca rolę.

Anegdotek niegdy nie za wiele… Zapodawaj paszteta.

Właśnie o tym ja. O tym.

Trochę może smutno, ale co poradzę? Smutek to też towarzysz, jak wszystko inne. Może mniej doceniany, może częściej niechciany niż taka na przykład radość życia, ale jest.

Macie rację z tym Faustem (choć jego powiązania z Gretchen…) – wciąż na nowo, wciąż na nowo.

Dziękuję Panu.

Tym razem inaczej to widzę, bliżej mi do Magii i Griszqa.
Każdy ma swój sposób na życie, jedni wciaż szukają celu, inni wciąż w drodze by go osiągnąc, a jak już osiągną, to szukają nowego…
A tak naprawdę życie, to dojrzałe, to i zakorzenienie, i emocje, i pragmatyzm, i droga. Biorąc je tak jak Ty opisałaś, jakże trudno byłoby je pokochać, szanować, doceniać.
Ludzie są różni, całe szczęście, jaka nuda byłaby z samymi Grzesiami :)
Jedni to wieczni wędrowcy, inni artyści z głową w chmurach, wojownicy, poeci, matki, ojcowie, etc
Ale pisz, idź, to Twój tlen.

pozdrawiam

Ależ oczywiście, że każdy ma swój sposób.
I swoje drogi, ścieżki, zakątki, sposoby.

Opisałam życie, o ile w ogóle można tak powiedzieć, bo ja staram się nie opisywać życia – raczej chwile, moje spojrzenie, opisałam jako niezmienną zmienność.

Tak to widzę.

Dziękuję za Twój komentarz. Cieszę się, że czytasz.

tak se myślę, że smutne to wszystko…
I nie chodzi mi o tój tekst, tylko o sytuację.

A to:

“Wiesz, że trzeba umieć opuścić każde miejsce, w dowolnym momencie, bez żalu, bez zastanowienia, wiesz o tym i nadal nie umiesz tak prostych rzeczy.
Nic nie jest na zawsze, to też wiesz, ale wciąż coś w głębi nakazuje ci szukać”

Kojarzy mi się z Indianami:)

I ze mną też trochę.
Kiedyś chyba w “Złocie gór czarnych” a może gdzie indziej, może u Fiedlera a może jeszcze gdzie indziej czytałem o pewnej bitwie Dakotów z białymi.
I było tak, że w bitwie uczestniczyło (w ataku Indian) kilkuset wojowników.
I zaczęli przegrywać.
I przegrali.
Mogliby wygrać.
Bo kilka tysięcy wojowników innych stało niedaleko.
Ale plan był inny.
I planu nie zmienili.
Nie byli elastyczni.
Nie umieli reagować i przystować się do sytuacji.
walczyli wg pierwotnych założeń.
Dziwne, kiedyś wydawało mi się to strasznie głupie i wkurzałem się dlaczego tak oni bez sensu postąpili.
Teraz trochę ich rozumiem.

Pozdrawiam smętnie.
I do zobaczenia gdziekolwiek.

Sytuacja jest nie tylko smutna, ale jest też przerażająca.

Zablokowanie Mada to coś niepojętego, coś wynikającego z kompletnego niezrozumienia i widzenia rzeczy, których nie ma.
Słowa, które padają pod jego adresem są bolesne. Dla mnie są.

To było unikalne miejsce w sieci. Było.

Teraz, o ile przetrwa, stanie się miejscem jakich wiele. Teraz dopiero będzie się działo.

Ileś osób sobie poszło. Ileś stoi z boku i patrzy, w tym Gretchen.

Dla mnie miejsca już tu właściwie nie ma, do takich wniosków dochodzę kiedy rozglądam się wokół. Kiedy rozmiawiam z Igłą też.

Nie lubię jak się mnie traktuje jak dodatek do jakiegoś tajemniczego planu. Nie lubię kiedy odbiera mi się prawo głosu. Nie lubię kiedy z jednej strony mówi się o regulaminie, który co prawda się zmienił, ale na łagodniejszy i wobec tego łagodniejszego regulaminu wypycha się ludzi za drzwi.

Bardziej restrykcyjny nikogo nie wyrzucił, a ten mniej, siecze. Bo w gruncie rzeczy nie jest ważne jakie masz narzędzie, ważne jak go używasz.

Blogowisko bez blogerów nie istnieje. Blogowisko, którego Administracja nie szanuje swoich blogerów, nie ma wielkich szans.

Czuję się potraktowana… A tam, mniejsza z tym.

Mogę sobie wyobrazić jak się czuje Mad. Chwilę temu polazł do Pino, żeby namawiać ją na powrót do txt. Jeszcze chwilę wcześniej mówił, że tu jest jego dom. Dzisiaj jest wrogiem, który wozi się na plecach Igły.

Więc życie to jedna wielka zmiana.

Niektóre z nich bolą, ale coż z tego.

Pozdrawiam Cię bliźniaku.
Z pewnością się będziemy spotykać.

Jeszcze nie wiem gdzie, choć mam taką zakurzoną chatkę z pajęczynami w kątach…

Czekaj wkleję Ci jakąś tubkę.

najgorsze jest że to się stało tak właściwie z dnia na dzień.
I jak dla mnie bez powodu.

Kurde, Docent jeszcze niedawno miał koszulki z logo TXT robić...
Nowe możliwości miały być, multiblogi, gdzie się zgłaszali: RRK, Odys, Docent, Mad.
Nikt z nich raczej nie będzie już zainteresowany.
Z dnia na dzień nie ma Lorenzo, Jotesza, Oszusta, Maxa…
Nie wiadomo co z Griszeqiem, Odysem, Tarantulą.
Nie ma Kleiny, Merlota, Zenka i raczej nie wrócą.

Delilah nie ma ochoty się logować, zresztą chyba się nie obrazi za zacytowanie maila:

“ale możesz mnie dopisać jako osobę, która zniknęła Z TXT dzięki poczynaniom Administracji. Ja niestety nie mam ochoty się tam logować, zwłaszcza że przy okazji musiałabym zaakceptować regulamin, z którym się nie zgadzam.
Jeśli będziesz miał ochotę to możesz napisać, że zachowanie Panów Sergiusza i Igły uważam za wyjątkowo aroganckie i niesmaczne.”

Nie wiem.
Ale jak ci Indianie nie umiem zmienić planów

Mimo wszystko.
Schizofreniczne to jest…

Eh, idem czytać Kinga…

Dziekuje pieknie.
Tyle tlumaczen, prob nawiazania dialogu a w odpowiedzi zawzieta niechec administracji.
Bardzo to wszytko wkurzajace.

Ja mogę powiedzieć Panu to samo:

A gówno szanowny. Mylisz się. Obrazić się łatwo.

Nie obraziłam się, nie jestem dzieckiem.

To już tak jest, że jak się coś powie to ma to przełożenie na rzeczywistość, o ile dotyczy drugiego człowieka.

W czym się mylę?

Na razie to już sam Pan o mnie mówił w czasie przeszłym.

Na razie to kolejne osoby mówią gud baj.

Na razie to śliczny chłopak zaśpiewa Panu piosenkę

Proszę Pani ja powtarzam swoim pacjentom od lat, że oczekiwania są źródłem rozczarowań. Powtarzam, bo wierzę w to.

Nie trzeba oczekiwać, to i się człowiek nie nadzieje.

Doprawdy Pani Agawo. Mnie może coś dziwić, ale żebym zaraz oczekiwała, że ktoś mi moje zdziwienie wyjaśni?

To może jednak piśniczka?

En wiadomo. Kobiety to mają w sobie moc, w tym przetrwania.

Gdziekolwiek los je zaniesie.

To chyba niezła puenta:

Dobrej nocy.

No niezła, niezła :)

Może i najlepsza.

Nie tylko. Nie wiemy czy to, co nam się śni jest tylko snem.

Chciałam otworzyć taki wątek senny ...

Kiedyś chciałam.

Jeśli przestaniesz snić, to wiele stracisz.

Wciąż śnię.

Na szczęście umiem się wybudzić.

Nigdy nie tracimy wszystkiego, choć czasem tak to wygląda.

Ludzie lubią opowiadać się, ale czy tak naprawdę to ma sens?

Pewnie dla tych ludzi ma. Może to ważne. Niekiedy istotne.

No to przecież o tym napisałam ten tekst…

To co mnie rozwala w tej chwili to właśnie to, że coś dla mnie ważnego staje się przeszłością. I że wszystko, co będę miała do dyspozycji, to wspomnienia.

Wiedziałam, że przywiązałam się do ludzi tutaj, i do tego miejsca, którego choć nie ma to jest, ale żeby tak?

Chcesz posmęcić to zajrzyj do maddogowa na blogspocie.

Istotnie…

Dobrej niedzieli.

Słowo madd*gowo nawet się nie pokazuje (patrz komentarz wyżej) 8-O

Ja widzę to słowo…

Dostałeś linka od Sergiusza, czy wysłać?

Pozdrawiam.

Napisałem biznesu a nie biznesu. Mniejsza z tym. Nie, nie przesadzam ani trochę. Czas to pokaże. Nie życzymy sobie linkowania do strony, której autor usiłuje naruszać prywatność oraz publikuje oszczerstwa pod adresem redakcji TXT.

P.S. link podałem Dymitrowi na priv.

przykro mi, ale z tego widzę, odnoszę wrażenie, że ulegasz pewnej zbiorowej iluzji, którą bierzesz za rzeczywistość. Tak, Marsjanie atakują i zaraz wszystkich porwą :-) Zupełnie oszaleliście w tym Maddogowie.

Rzecz w tym, że to co robi Mad Dog, nie nadaje się do zbycia żartem, niestety. Tylko że to jego problem, z którym przyjdzie mu się zmierzyć. Przekroczył Rubikon.