Miałem okazję ostatnio brać udział w spotkaniu rodzinnym. Przy stole najniższe wykształcenie miał mój siostrzeniec, który właśnie zdaje maturę. Reszta towarzystwa po studiach, więc wydawać by się mogło, że ludzie myślący i inteligentni. Rozmowa toczyła się wokół postaci Fryderyka Chopina i Cypriana Kamila Norwida, relacji pomiędzy nimi oraz tłumaczenia poezji na inne języki. Miałem do czynienia z kulturalną rozmową skrzącą się humorem, a dodatkowo mogłem się czegoś nauczyć.
Dowiedziałem się na przykład, że komunizujące kręgi we Francji uważały Józefa Dżugaszwilego (pseudonim Stalin), za bohatera jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku. Jeden z francuskich studentów na sugestię zmiany nazwy ulicy Stalina stwierdził, że nie ma takiej możliwości, bo próba czegoś takiego wywoła rewolucję.
Było świetnie do momentu wejścia na grunt polityki bieżącej. Po wyrażeniu dezaprobaty dla zagrożenia ciemnogrodem, PiS-em i wszystkim co nie PO-wskie, zaczęło się wychwalanie Janusza Palikota i naszej władzy. W ramach „dyskusji” dowiedziałem się, że Jarosław Kaczyński jest winny śmierci Lecha Kaczyńskiego, zamachu w smoleńsku nie było i różne tego typu kwiatki. Celował w tym doktor prawa. Ja wychodziłem na obrońcę PiSu choć jak wiadomo, do PiS mi równie daleko co do PO.
Dopiero po spotkaniu dotarło do mnie, że cała rodzinka, dziwiąca się, jak można wątpić w PO i zagrożenie ze strony PiS, zachowywała się tak jak owi komunizujący Francuzi, o których mówiono wcześniej. Zoologiczna nienawiść z pełną odpornością na informacje niezgodne z wyznawanymi poglądami. Do teraz nie mogę wyjść ze zdumienia jak to się może zdarzyć ludziom myślącym.