I, że administracja wycina?

A to błąd Kumie.

Bo to pan Yayco, wziął sobie zawiesił bloga i razem z nim komenty.
Jak odwiesiłem to mnie opieprzył.

No to yayca są.

Jeśli idzie o humorystyczny akcent Pańskiego tekstu, to ja bym Panu Nagrody Darwina za ten pomysl nie przyznal. Zbyt trywialny i pospolity, no, może poza klejem na skronie. Ale para idzie jakby wgwizdek.

A co do Pańskich tekstów, to już kiedyś pozwolilem sobie wyrazić zdanie na ich temat. Zrobi Pan, co zechce; czytelnikom pozostanie się tylko dostosować do sytuacji.

Pozdrawiam serdecznie

Tyż?
;)
Bo co zamierza pan Yayco, to nie wiem, skoro karze panu swoje ( pańskie ) komenty, wycięte u niego zamieszczać jako oddzielne notki?

No, kurde, ataman albo i hetman, kurde prawda, kurde?

No ale ja się nie znam.
Ja tu tylko za wklejacza & zdejmowacza robię.
Tekściorów
Na dodatek nieuważnego.

hamujta,

Igła, no

mind,

no chłopie, pomysł jak napisał Lorenzo, pudła nie ma, w repasażach co najwyżej :)

_{prezes,traktor,redaktor}

Ktoś ma lepszy pomysł na samobojstwo z niespodzianką?

Ale chcesz pan na tory iść, pętle wiązać, czy tylko się upić?

Bo to pewien wybór jest?
;)

Proszę Pana,

niech Pan da spokój z tym samobójstwem. Zawsze boję się, że słowa mogą stać się samospełniającą przepowiednią; dlatego, prawda, sam przeważnie milczę, a już żeby nie powiedzieć za dużo, to naprawdę się pilnuję. Poważnie, mimo że nie widać.

Zamiast strzelać samobója, ludzie powinni pisać od wczoraj teksty, jak ukochane słońce Peró chce zamachnąć się na nasze wolności obywatelskie za pomocą poczty i służb specjalnych. Jak Boga kocham, nie wyślę już żadnego listu!; rowerem i pociągami będę jeździł i osobiście dowoził, ale poczcie polskiej nie dam. Fundacja Helsińska, zdaje się, będzie robić tak samo, a Fundacja Helsińska to dla mnie absoałtorytet; zawsze robię jak ona. I – uważaj Pan – żaden tam Kaczor z Żebrą się na nas nie zamachuje, ale nasze słoneczko!; takie rzeczy… Chociaż nie, Kaczor na nas się ostatnio też zamachnął galą w Teatrze Wielkim; oglądałem telewizję i mówili, że skandal…

Przepraszam za ten polityczny, prawda, wtręt, ale nie mogłem się powstrzymać.

Przyznam też, choć Pana nie znam, ale przyznać muszę, bo taka jest prawda, że po przeczytaniu Pana tekstu do zera koma jeden spadł mi animusz, i naszły czarne myśli. “Referent – mówię do siebie – nie dasz rady. Twój zbożny plan, żeby w ludziach “ducha nie gaście” nie ma sensu; żeby odzyskiwać niestraconych, a komuchom mentalnym pokazywać, że powinni nazywać siebie zgodnie z prawdą, czyli per “komuch jestem” – nie wydolisz. No, nie dasz rady, idź rób co umiesz najlepiej i nie zawracaj głowy”. Taką miałem myśl i to albo dzięki Panu, albo przez Pana. Historia oceni.

Proszę pozdrowić od mnie Pana Yayco!

referent

——————————————————————
referent – wolny kozak, ale dokładny

Nie słuchaj Referenta.
On knuje, jako knowacz.
Wczoraj widziałem go w Teatrze jak balował w rytm Maryli.
Cicho sza, w którym bo z panią Referentową był.
Tylko nie wiem czy z tę słuszną?
W każdym razie całkiem przyjemną & postawną i pijącą.
Tak, jak trzeba.
Pod zakąskę.
I okoilczność datowaną akuratnie.

już się Pan nie wyłgasz. Idziesz Pan na pasku i jesteś woda na młyn. I kij w szprychy pochodowi postępu, Pan jesteś też.

I to wszystko z mojego poduszczenia, hi hi…

Bardzo się cieszę i pozdrawiam północnie (pobrzękując łańcuchami, na dowód istnienia życia pozablogowego)

czy inny upier, to dla efektu musi pan to robić regualrnie:), znaczy znienacka np. w każdą sobote o północy wyskakiwać z komentarzem w miejscu nieznanym nikomu wcześniej i nieokreślonym.
I znikać zaraz.

Pozdrawiam ucieszony acz bez hi,hi,, co to w ogóle za now amoda z tym hi, hi?
Marian Zmyślony mój ulubiony ma he, he, czyżby ktoś z nim konkurować chciał?

Ale bredzem, masakra…

ja jako człek ze światem grozy literackim i filmowym w miarę obeznany, nawet zafascynowany, łancuchów się nbie boję.

A lunatyków też zresztą nie:)
Choc oni, fakt, czasem niebezpieczni bywali, u Hoffmanna acz nie tylko szczególnie.

szykuj się.
Bo ja pana nawiedzę.
I będzie najpierw śmieszno a potem straszno.

Przekonasz się.

Bez yay.

Maryla & Nicpoń przy mnie, to przedszkolaki.

Niestety nie mam licznika odwiedzin. A poza tym, to faktycznie chciałem go sobie nabić. Bo ja każdą odwiedzinę na rękach liczę. Znaczy Panu na przykład przypisałem numer jeden i za każdym razem ja się pojawiasz wołam głośno “dwa” a żona się mnie pyta, czy osiwiałem, czy to drugie.

Poza tym, ja na serio sobie pójdę. Do pracy za około 20 minut na przykład. A potem z pracy do domu, co dużo przyjemniejsze jest.

Panie Yayco,

ja się łańcuchów nie boję. Znaczy, nie robią wrażenia, bo obejrzałem film “Satan’s Little Helper” i jak zobaczyłem scenę w której jeden taki wziął i rozplaskał kota a potem rozplaskanym kotem napisał na ścianie “BOO” z okazji Halloween, to od tej pory się już niczego nie boję i nic mnie nie rusza.

W ogóle polecam ten film Grzesiowi. Nie wiedziałem za bardzo co to jest, wybrałem trochę na ślepo z półki w wypożyczalni, a okazał się całkiem niezłym kawałkiem horrorowego rzemiosła.

Już Panu pisałem, że ma Pan zabrać ten pistolet, bo mi się lufa odciska. Wrrr.

No, najpierw przylatuje do Irlandii, wyjmuje broń palną przemyconą w miejscu niedostępnym dla rewizji nawet osobistej i straszy, że mam pisać a teraz, jak już coś stukam, to mi tak macha tą berettą, że się do klawiatury nie mogę dostać. Pan Yayco w całej okazałości.

Panie Igło,

ja obejrzałem tyle horrorów, że osikane kołki to strugam przez sen nieświadomie nawet. W każdym razie profesjonaliści od ciosania niepotrzebni są. Zresztą, nie ufam robocie profesjonalistów. O ile wiem, to właśnie ci zawodowcy i specjaliści zbudowali Tytanica. Co nienajlepiej o nich świadczy.

Patrzcie, Noe niby był amator a jego Arka popływała trochę dłużej…

Panie Referencie Bulzacki,

otóż nie będę krył, iż aposteriorycznie uznałem Cie za gatunek zupełnie inny o charakterze nieporozumiennym ze mną. Ale skoro jednak piszesz, to mógłbyś chociaż dołączyć taki pierścionek z dekoderem, żeby odcztywanie umożliwić...

Co do Plant, to nie masz racji zupełnie. Planty są fajne, jeśl się boisz wściekłych wiewiórek. Na ten przykład jak byłem w Łazienkach w tej całej Warszawie raz, to porzucałem trochę jedzenia ogólnego wiewiórkom i potem jedna z nich aż mi na but wskoczyła tak się zapamiętała w warszawskiej nienawiści. Poważnie. Miałem gdzieś zdjęcia, ale spaliłem bo była na nich też eksdziewczyna.

A skoro zdjęć nie ma, to mogę rozluźnić pęta fantazji, tfu, milczneia znaczy i opowiedzieć jaka to była wiewiórka. Otóż miała jakieś siedem metrów wzrostu, wielkie, pokryte śliną i krwią pomordowanych niewinnych kły, wrzeszczała “Precz z Krakowem i Plantami w szczegóności” i sznurowadło mi wciągnęła niczym spaghetti. Na czole ktoś jej pismem klinowym wyrył “osobistem stfożenie fererenta bló” i gwałciła wszelkie konwencje.

W każdym razie w Krakowe żadne wiewiórki nie siadają ludziom na butach domagając się pożywienia, bośmy potrafii nasze wiewiórki wychować.

A z polityką, to mi się Pan nie wtrącaj Panie Referencie, bo ja mam studia kierunkowe zrobione. O! I wiem lepiej. Chociaż nie wiem co wiem lepiej. Ale to typowy efekt edukacji. Tak zwany syndrom Handkego-Łybackiej, czyli że jak mi w podstawówce szczęka opadła obijając boleśnie przyrodzenie, tak mnie boli do dziś i w efekcie piszę w Internecie.

A samobójstwem się Pan nie przejmuj. Po pierwsze coś ta o nim juz wiem, a po drugie zawsze mogę powiedzieć, że internet mi kazał i będzie, że Wasza Wina.

Oszuście1,

no to wracaj. Póki ja tu piszę, zawsze możesz się przez kontrast prezentować jako ktoś inteligentny.

No, czas do pracy wyruszyć. To smutne i dlatego też stanowczo domagam się, byście załamali ręce.

Może przestalibyście się wygłupiać jeden z drugim?

witam porannie, stwierdzam, że nic nie rozumiem i oczywiście śpieszę się podzielić z Państwem tym faktem, jak to na Tekstowisku.

W temacie efektownych samobójstw nie czuję się kompetentna. Raz tylko próbowałam się wieszać na rurze, ale szybko mi przeszło.

Do spisków i knowań chętnie się przyłączę, może być nawet etat w Organizacji Bojowej; mam kwalifikacje, jako ten rzadki tu gatunek osoby nieulękle spacerującej zarówno po Łazienkach, jak i Plantach.

W dodatku moja piżama, jak widzę, na trwałe posiała w pewnych sercach jaskółczy niepokój. Czegóż chcieć więcej.

Pozdrawiam, jedząc śniadanie po przejechaniu 300 kilometrów