Zwątpić w człowieka… – to ludzka rzecz. Zwłaszcza gdy się pragnie ułożyć stosunki z drugim dobrze, a nie jest to możliwe nie z “mojej winy” ale dlatego, że “ktoś” odtrąca – czasem agresywnie i niesprawiedliwie – mnie.

Jest to bolesne gdy jest to ktoś bliski i na nim należy. Ale czasem innej drogi nie ma aby się odsunąć na bok i “czuć pustkę, żal,...).

Jeśli wierzę w Boga to modlę się – mimo wszystko, i oddaję tę sprawę Bogu z nadzieją, że mimo tego że czuję się sam bezradny w tej sytuacji to ON potrafi tę sprawę rozwiązać “po swojemu”.

Poprostu czasem trzeba zawierzyć tę osobą w którą zwątpiliśmy wierząc, że ten powód zwątpienia może być przyczynkiem do dobra( Bóg potrafi tak pokierować tą sytuacją by ją wyprostować).

Jednak prosząc Boga trzeba się zgodzić na to, że to ON wybierze czas, miejsce i sposób aby tę osobę uleczyć.

Natomiast ta pustka…. którą się doświadcza również trzeba ją oddać Bogu i się do Niego “przytulić” z całego serca: modlitwą, a może sakramentem pokuty i Komunią świętą. To ostatnie to BALSAM jakiego nie znajdziesz. Ja pocieszenia tam szukam na Pustkę.

Jeśli się Wierzy… to możliwe nawet po ludzku niemożliwe.. .

Ja Wierzę, spodziewam się od Niego a On odpowiada znakami i wydarzeniami które “spoza nas są..”.

P.S.

Prawdopodobnie dziś znalazłem pracę – byłem na rozmowie kwalifikacyjnej w W-wie. Warunki OK – w dzień św.Stanisława mojego imiennika.
W poniedziałek muszę dać 100% odpowiedź.

Tak wyglądają znaki … : Stanisław(poldek) jest na wypowiedzeniu i w św.Stanisława zaoferowano mu niezłą – lepsza niż poprzednia pracę. Czy to nie znak Opatrzności Bożej??? W głowie się kręci… .

Jeśli liczysz na wiele…. .

Pozdrawiam serdecznie!

****

NIe wiem czy jasno odpowiedziałem.. .

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

z tym zwiątpieniem to u mnie to tak działa, że:

a. w człowieka się wątpi często

ale jedyny fundament jest taki, że Bóg jest stały i niezmienny w swoim słowie i stosunku do nas.

Jednak tak może powiedzieć ktoś kto rzeczywiście Ufa Bogu – bardziej niż w pewnym sensie sobie. Ale nie wszyscy są na tyle samodzielni w swojej wierze aby nie ulec antyświadectwu człowieka.

W człowieka trzeba mimo wszystko wierzyć. A BOgu i w Boga zawsze. Takie moje doświadczenie.

p.s.
Dzięki za gratulacje. Praca pewna, za niezłe pieniądze – większe niż w poprzedniej, a styl pracy i samodzielność na takim poziomie jak poprzednio.

Pracował będę “na swoim”... – trza iść do przodu. :-)))

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

skoro o tym piszesz – “samodzielności wiary”, to znaczy, że wiesz o co chodzi i czujesz pod skórą, że może być inaczej.

Może dla Ciebie ten czas jeszcze nie nadszedł. Może jeszcze musisz trochę się “pokisić w tym zaduchu” – który jeszcze Ci odpowiada, bo jest przewidywalny bo znany i masz złudzenie, że panujesz nad swoim życiem.

Gdy tymczasem tak do końca nie jest. Do zdobywania “powołaniśmy”... – do zdobywania jakiegoś “Westerplatte”. Mogą to być różne marzenia, pragnienia, sensy małe i duże… .

Jak nie ma “Westerplatte” – sensu to pozostaje “wirtual”, to na dłuższą metę. kicha, nuda i smęcenie.. .

Kosztują wolności i przestrzeni Ci co w górach a nie Ci co w zadymionej knajpie na “Krupówkach…” poznają życie. A jak wyleziesz w górę to wogóle nic nie jest ważne – jesteś Ty i ON —- ponad górami. Antyświadectwo jest wtedy ważne jak “zeszłoroczny śnieg”.

Chyba smęcę.. , co?

Pozdrawiam!!!

***********************
“Kto pyta nie błądzi…”