Na wstępie pragnę Wam podziękować za wpisy. Sa one dla mnie znakiem, że temat ktory poruszyłam okazał się dla Was istotny.

Jak słusznie zauważył Zenek nie chodziło mi w tym wpisie o atakowanie Kościoła. I nie była moim zamiarem jakakolwiek manipulacja. To co jako manipulację odebrał Poldek było jedynie pewna ironią i sarkazmem skierowanym pod adresem mężczyzn.

Choć nie zamierzam ukrywać, że mam dość wysokie oczekiwania w stosunku do księży (tak, “księży” pisanych z małej litery, bo jak słusznie zauważył Odys taka właśnie jest poprawna forma).
Od kogo można wymagać wzorów postepowania moralnego, szlachetnego czy sprawiedliwego, jak nie od osób będących łącznikami między ludźmi a Bogiem?

Tymczasem w ostatnich latach coraz częściej owi “łącznicy” robią wiele aby ludzi z Bogiem poróżnić.

Stosunek Kościoła do kobiet, zarówno w omawianym przypadku, jak też w całym kontekście historyczno-obyczajowym jest dla mnie sprawą całkowicie niezrozumiałą. Bardzo często będąc członkiem Kościoła miałam wrażenie, że jestem traktowana jako członek drugiej kategorii. Czytając o wypadkach olsztyńskich równiez miałam takie wrażenie. W moim odczuciu sprzeciw wobec tak niesprawiedliwego traktowania jest rzeczą naturalną.

Dopóki sąd nie wyda wyroku w sprawie Małkowskiego, doputy trudno na własną rękę wyrokować w tej sprawie. Jeśli okaże się on winnym niewątpliwie modlitwa za niego, choć niezasłużona, będzie mu potrzebna, jak każdemu czlowiekowi ktory zbłądził (delikatnie mówiąc)
Jednak w tym momencie te modły, zwłaszcza w kontekście całkowitego pominięcia ofiar, wydają mi się czymś mocno niestosownym. Czymś, co z daleka trąci podlizywaniem się władzy. (wybacz Odysie, ale jakoś trudno mi uwierzyć, że proboszcz nie znał nazwiska prezydenta własnego miasta)

I tak się zastanawiam, czy jeśli wina Małkowskiego zostałaby udowodniona, w jakiej intencji wzniósłby modły proboszcz Lesieński? I w kontekście którego z tych panów można by wtedy uzyć słowa “palant”?