dobry temat:

[/quote] wyposażono nas w sumienia – rozróżnianie dobra i zła, moralność, etyka, zasady. [/quote]

odlkrycie jakiego mi się dokonało w związku ze spowiedzią jest takie, że sumienie nie jest arbitrem ale sposobem rozeznania, w jaki sposób mogę rozwijać, pomnażać dary jakie otrzymałem od Stwórcy.

Niepokój sumienia – boję się, oznacza, że wcielam jakiś plan wmawiając sobie “na przekór sobie”, że jest on dobry.

Sumienie mówo o lęku, gdyż dusza odczuwa, że plan ten jest zły i do Złego prowadzi. Dusza boi się Złego – bycia potępionym, ten strach wyraża to za pomocą sumienia.

Więc sumienie nazwałbym taką wewnętrzną radiostacją która komunikuje nieśmiertelną duszę z rozumem i wolą.

Sęk w tym za czym podąża wola człowieka i jego ipodobania. Czy za Dobrem – to dobro chce rozpoznawać i wybierać, czy też za tym co dobrem nie jest – przed czym wzdryga się dusza… .

Stąd rachunek sumienia jest niczym innym jak rozeznaniem tego co w moim życiu prowadzi duszę do niepokoju i lęku oraz tego co daje jej pokój i radość wewnętrzną.

Wtedy wola i rozum może za tym podążąć. Więć rachunek sumienia jest korzystny i pożyteczny.

Ten kto swoje wybory uzgadnia pokojem duszy za pomocą sumienia jest tym, który stawia BYĆ przed MIEĆ.

Ten który nie przejmuje się duszą i sumieniem, stawia MIEĆ przed BYĆ....

Więc pytanie Bardziej “być” czy “mieć” ?

Pozdrawiam Świątecznie!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”