Nie śmiem bić Pana za dywagacje. mam wrażenie, że po to wchodzi się na blogowisko, takie czy inne, aby móc sobie po dywagować.

Pamiętam pióra składające się z obsadki i stalówki. Zapomniał Pan dodać dla młodzieży, że do kompletu był kałamarz z atramentem w takiej dziurze w ławce. (Dość wspomnień!)

Jak Pan wie w tamtych czasach tacy jak ja dostawali etykietkę zdolny ale leniwy. Bo wie jak się pisze, a błędy robi! Ja dowiedziałem się o charakterze mojego zaburzenia na studiach! Nie mogę zatem przypisać sprawczej roli wiedzy o zaburzeniu, bo kłopoty miałem w czasach, gdy nie byłem zdiagnozowany. Natomiast teraz błędy robię trochę rzadziej.

Pozdrawiam