Fajne ;)

Wątek źli mężczyźni – szefowie v. kobiety-szefowe nie do końca mnie przekonuje. Statystyki zapewne przemawiają na niekorzyść mężczyzn (to problem prawa wielkich liczb), ale sądzę że mechanizm jest uniwersalny i bardziej zależy od człowieka, niż od zewnętrznych, niezależnych od nas prawideł. Widziałem sporo kobiet, które były okropne, czy wręcz okrutne dla swoich pracowników (mało powiedzieć). Widziałem też nieciekawych szefów – mężczyzn, rzecz jasna.

Sam bym Panią zatrudnił. Pasjami przepadam za pracownikami dla których nie ma rzeczy niemożliwych. Oczywiście przepadam za nimi, żeby ich sprawdzić, a potem wylać na zbity pysk, ale nie zawsze się to sprawdza. Kilku jest rzeczywiście niezłych, potwierdzili omnipotencję. Nie do końca jest też chyba tak (o ile potrafię odszyfrować czym się Pani zajmuje), że w Pani przypadku odpowiedź w stylu “Z każdym mogę pracować” była taktyczna i… potrzebna. Może zostało to źle zrozumiane? Dam porównanie.

W moim fachu specjalizacja również jest rzeczą naturalną i jednocześnie chyba już nawet potrzebą. Jednocześnie każdy, kto funkcjonuje na odpowiednim poziomie, jest w stanie zrobić WSZYSTKO. To tylko kwestia czasu i pracy; uporządkowany warsztat i wiedza “gdzie znaleźć” pozwala bowiem radzić sobie praktycznie z każdym zagadnieniem. Gdyby na takiej rozmowie zapytano mnie: “Czym Pan się może zajmować”, spokojnie mógłbym więc odpowiedzieć: “Co mi Pani/Pan da, choć preferuję xxx”. Dopiero gdyby powiedział: “Co mi Pani/Pan da, choć preferuję xxx. Zaznaczę przy tym, że mam zwyczaj wypytać wszystkich kolegów z pokoju, co uważają na zadany mi temat, dzięki czemu minimalizuję ryzyko błędu”, mój rozmówca powinien się zawahać. Ta odpowiedź oznaczałaby bowiem, że mimo zgłaszanej omnipotencji mam feler dotyczący istoty mojego zawodu. Być może u komiwojażera taka otwartość jest cechą pożądaną, ale u referenta mojej podłej rangi nie do końca…

Czy zatem jest Pani pewna, że podczas rozmowy nie zdiagnozowano Pani (pardą) czegoś dysfunkcjonalnego, i licząc zyski i straty postanowiono pozbyć się potencjalnego kłopotu z przyszłości. Przecież oni wiedzieli o Pani tyle ile im Pani powiedziała podczas rozmowy. Mógł ktoś wpaść — choćby opacznie — na pomysł, że ta omnipotencja przy Pani fachu, to jest jakaś tam — mutatis mutandis — jednostka chorobowa ;) Bez urazy, bo nie o to, prawda, chodzi.

;)

——————————
r e f e r a t | Pátio 35