Problem polega na tym, że zjawiska jakie Pani opisuje są znacznie bardziej złożone niż Pani opis. Nie jest możliwe przekazanie wszystkiego co Pani wie o tych przypadkach nie tylko w tamtym komentarzu, ale nawet w solidnym wpisie na kilka stron znormalizowanego maszynopisu. Nie, dlatego że Pani czegoś nie umie, tylko ze względu na charakter wiedzy – część informacji dociera do nas poza świadomością, bodźce podświadome, bądź informacje zablokowane przez procesy obronne.

Pani wiara w argumenty Artura Nicponia jest zrozumiała, ale niestety nie znajduje potwierdzenia w wiedzy praktyków. Tak jak pisałem w ramach tej dyskusji, mógłbym być przykładem potwierdzającym tezę Artura. Ale dotyczy to jednego uzależnienia (nikotyna). Natomiast ta sama silna wola wysiada w zderzeniu z HMMIII lub HMMV. Zatem ja jestem żywym dowodem ograniczoności jego podejścia. To, że ono czasem zadziała, to nie znaczy, że zadziała w jakimkolwiek innym przypadku.

Jeśli opisuje się przypadek, to oczywiste jest, że zakłada się jego diagnozę, nawet mimowolną, bo inaczej można by przytoczyć opis przyrody. Dopiero zdiagnozowana sytuacja może być argumentem w dyskusji nad stanem psychiki czy mechanizmami jej funkcjonowania.

Pozdrawiam

Śmieszniejsze w tym wszystkim bywa to, że często takie panie Basie używają psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów jako usprawiedliwienia. „Przecież co tydzień chodzą na terapię i nic!”

Tyle tylko, że jest to argument przeciwko złym psychologom,[…], a nie za pozostawieniem ludzi na pastwę słabej woli. Podejrzewam, że na temat wiarygodności teorii psychologicznych i zakresu ich stosowania też będę musiał popełnić jakiś wpis.

Odnośnie teorii pana Artura, to jeśli komuś to pomoże, to szczęście i bardzo dobrze. Tylko jaki procent problemów da się takim podejściem rozwiązać?

Ciekawy jestem jaką.

Pozdrawiam