W Sudanie są wielkie i nie eksploatowane złoża gazu.

Scenariusz jest więc tradycyjny.
Rozpętanie wojny domowej.
Zmieniający się u władzy watażkowie, którzy dziwnym trafem nie maja kłopotów z nabyciem broni.
Masowe mordy i tragedia humanitarna.
Międzynarodowe siły pokojowe & rozjemcze.

Jeden morderca i bandyta zostaje prezydentem ( patrz Kosowo ) inny dostaje list gończy.
Potem siły pokojowe wkraczają do akcji a za nimi idą koncerny narodowe.
W tym wypadku idę o zakład, że np francuskie, angielskie i jankeskie. ( Czy znamy inne?)
I jeszcze tylko zagadka, dla autora, czy w miejsce polskiego kontyngentu w Czadzie wyląduje tam Orlen?

Z przykrością zawiadamiam, że znowu :) nie spodoba się Panu mój komentarz.

To, co wykrzykiwał Omar al Bashir, to prawda.

To, co napisał Pan Igła, to prawda. Dorzucę jeszcze bogate złoża ropy naftowej.

Ze swojej strony mogę tylko pochylić się w uznaniu dla skuteczności Propagandy, która tumani i przestrasza. Miliony. Nie tylko Pana.

To, co dzieje się w Sudanie jest kolejnym powtórzeniem tych samych schematów.
Schematów, które przyniosły już owoce na Haiti, Bałkanach, Rwandzie; są w fazie zaawansowanej w Iraku, Afganistanie, Czadzie, Palestynie, Zimbabwe; lub tylko w fazie początkowej – jak w Kongu czy Pakistanie.

Rozrzuconych kawałków układanki jest wiele. Żeby zacząć widzieć trzeba je zbierać i układać w odpowiednim miejscu. Nie jest to proste zadanie. Propagandyści dbają o to, żeby poza “wolnością”, “demokracją”, “prawami człowieka” było widać jak najmniej.

Jak mogłam się po raz kolejny przekonać (tym razem czytając Pański tekst), Propaganda swoją robotę wykonuje perfekcyjnie.

Ukłony.

Obawiałam się, że utożsami się Pan z Propagandą. Ja Pana z nią nie utożsamiałam. Pan sam to zrobił.

Ja mówię, że mam wrażenie, że Pan podąża drogą, którą Propaganda wyznacza.
Tylko tyle.

Ale, jak Pan sobie życzy, zastosuję się do Pańskich zaleceń. Nie będę też prosić by podał Pan przykłady na moją “kłamliwość” i “bezczelność” oraz wskazanie, w którym to miejscu Pana obraziłam. Gdybym o to poprosiła, znalazłby się Pan w dość niezręcznej sytuacji, prawda? Dlatego nie proszę.

Przywykłam do tego, że niektórzy ludzie nie są w stanie przyjąć żadnej krytyki. Nie jest Pan pierwszym i nie jest ostatnim. Dołączył Pan do miejscowego “klubu”.
To, jak wieść gminna niesie, podobno zaszczytna przynależność.

Ze smutkiem, pozdrawiam.

p.s. I jeszcze jedno, tak na pożegnanie. Nie zwykłam się odzywać pod tekstami, które uważam za nieważne.

Krytyka tak, obrażanie, insynuacje i manipulowanie – zdecydowanie NIE. Jak nie umie Pani rozróżnić co jest co, proszę sobie otworzyć słownik i poczytać definicje, a potem dokonać przyporządkowania Pani wypowiedzi do wskazanych wyżej pojęć.

Żegnam.

Dziękuję za komentarz. Niestety, z Panią Magią nie można dyskutować, bo pojmuje ona świat na zasadzie: my jesteśmy tam gdzie wtedy, oni tam, gdzie stało ZOMO. Wg Pani Magii stoję tam, gdzie stało ZOMO, jestem uległym sługusem propagandy, agentem wpływu opłacanym przez wrogie siły. Ja na takim poziomie dyskutować nie umiem, nie chcę i nie mam zamiaru. Publikuję po to, aby dyskutować i spierać się, ale jest pewien poziom, poniżej którego mogą pobić cię doświadczeniem. Przykro mi, ale z Panią Magią nie ma już o czym rozmawiać.

Jak mam udowodnić, że nie jestem wielbłądem? Kwadratura koła, szkoda mi na to czasu, bo nie przekonam już przekonanych.

pozdrawiam serdecznie,
PW

Jestem zawsze i w każdej chwili otwarty na merytoryczną dyskusję, ale Pani Magia zamiast tego woli uznawać mnie za Propagandzistę i sługusa wrogich sił, sprzedajnego publicystę itp. Jak pisałem, na tym poziomie muszę przegrać, więc nie będę próbował zaczynać dyskutować w tej tonacji. Kiedy tylko pojawią się argumenty, z którymi można polemizować (bądź zgadzać się) na pewno odpowiem.

Ciekawą dyskusję prowadziłem na PSZ.PL, z autorką tekstu o Sudanie, link poniżej:
http://www.psz.pl/tekst-18077/Aleksandra-Amal-El-Maaytah-Do-zobaczenia-w...

łączę pozdrowienia,
PW

PS. Jestem na ogół bardzo wyluzowany i uśmiechnięty, ale jeśli ktoś na moim blogu zaczyna mnie w dość mało wybredny sposób obrażać, wtedy mam prawo zareagować. U siebie nie muszę znosić takiego zachowania i nie mam takiego zamiaru. Są pewne granice, których w dyskusji nie można przekraczać, i tyle.