jedząc u znajomych chleb domowego wypieku. Zapytałem, co i jak.
Oto, co usłyszałem:

Bierzesz kartkę z przepisem. Wrzucasz do michy składniki. Lejesz ileś tam wody. Wstawiasz do tej oto maszynki. Na klawiaturze wybierasz program wraz z opcjami. Maszynka sama miesza, wyrabia tyle, ile trzeba, podgrzewa, czeka aż urośnie, a następnie piecze. Jak skończy to zapiszczy.
Wersja dla jeszcze bardziej leniwych – można kupić gotowe mieszanki w odpowiednich proporcjach. Wtedy pieczenie chleba zaczyna przypominać pranie w pralce automatycznej albo zmywanie garów w zmywarce. Nie interesowałem się tym wcześniej, więc byłem zaskoczony mnogością tych maszynek w sklepach…

Odarte z magii i niepewności? Może. Takie współczesne po prostu.
Ale chlebek zły nie był.

Może nie na tyle dobry, bym sam piekł, ale smak i zapach zapamiętałem.