W opisywaniu relacji RRK — komentator masz prawie rację.

Emocje, jak to emocje.
Pani Renata zdaje się nierzadko ulegać złudzeniu, iż każdy kto z nią się nie zgadza — jest PiSowczykiem, komunistą, lub jednym i drugim. Te łatwo rozdawane etykiety nie są istotne — chodzi o to, iż delikwent jest krótko mówiąc wrogiem. A z wrogami się nie dyskutuje — wrogów się niszczy. Choćby sugestją, że są płatnymi agentami mrocznych sił.
Takie podejście do dysputy politycznej jest u nas powszechne.

Ale trzeba przyznać, że rozpoznanie swój-obcy nie jest u RRK jakąś trwałą urazą i jeśli za tydzień wróg okaże się sprzymierzeńcem, w niczym to przeszkadzać nie będzie.

Dodam tu, że z panią Renatą spierałem się ostro nie raz, obrywałem też obraźliwymi opiniami (by nie powiedzieć – potwarzami); jednak nigdy nie było to porównywalne z rekcją choćby niejakiej Maryli & co, która okrzyczała mnie zdrajcą niegodnym polskich przodków za sam fakt poparcia wizji Federacji Europejskiej. Po czym kasowała moje wypowiedzi.

Należy też docenić fakt iż nasza blogerka czyta co piszemy i potrafi zauważyć i docenić choćby weryfikację własnej oceny. Niejeden prawak rzuciłby jedynie hojną garść kpin.

PS. Poldku, naprawdę Twoje pisanie kwalifikuje się do czerpania inkryminowanych cytatów pełnymi garściami.

PS2. Pamiętam wciąż, że obiecałem kiedyś potwierdzić konkretnymi przykładami zarzuty do pisania RRK. Postaram się spełnić to zobowiązanie.