Anthony de Mello.

Człowiek, który nie ustawał w poszukiwaniach Boga, człowieka, ukojenia.

Szukał różnych dróg. Szanował każdą z nich.

Kapłan odrzucony. Ukarany.

Kapłan, którego książki są zakazane w katolickich zakonach. Wycofane.

Jednocześnie Ktoś, kogo warto posłuchać.

W tych Twoich cytatach jest ten:

Całe cierpienie bierze się stąd, że człowiek jest niezdolny siedzieć w milczeniu i samotności

Wstrząsająco prawdziwe.

Tak strasznie boimy się ciszy i bycia samemu. Zupełnie jakby to było złowróżbne.

A nie ma nic ponad Ciszę. Nic.

Tylko ona ma znaczenie, i tylko ona mówi prawdę.

Jeśli nie umiesz posiedzieć chwilę sam ze sobą w ciszy, to już nic nie przyniesie ci ukojenia. Nigdy.

Nikt nie da ci spokoju, nikt nie odnajdzie drogi do ciebie, jeśli sam tego w sobie nie znajdziesz.

To co dał mi de Mello to poczucie, że wszystkie odpowiedzi są we mnie.

Był fragmentem całości. Radosnym odkrywaniem świata ...

Jeśli będziesz pragnął szczęścia, będziesz niespokojny, dopóki go nie osiągniesz.
Będziesz nieustannie przeżywał stan frustracji;
niezadowolenie i niepokój zabija każde prawdziwe szczęście, jakie może się pojawić.
(Wezwanie do miłosci)