W tym miejscu nie pozostaje nic innego, jak odesłać Pana do mojego komentarza skierowanego do pani Magii.

Nie łapię tej kulinarnej analogii, szczególnie, że smaki to spektrum 4 wymiarowe, zaś opozycja dobro-zło to dychotomia. Mnie chodzi o to, że Pańska ocena adresata zdarzenia wpływa na to, czy uznaje Pan to zdarzenie za dobre czy złe. Tu nie chodzi o dodawanie czegoś do zdarzenia – dachówka spada jak spadała, zatem to nie sól czy cukier dodawany do potrawy, ale rozmowa przy stole ma wpływać na smak.

Nie ma znaczenia jakie kultury dominują w historii. Na 150 znanych antropologom kultur, tylko 15 jest monogamicznych. A obecnie w Europie dominuje taka kultura, chyba że uwzględnimy rozwody i wiążące się z tym wielożeństwo sekwencyjne.
Politykę i polityków zdecydowanie należy odłożyć na bok, gdy dyskutuje się o dobrze. Tu pełna zgoda.
Świadomie nie użyłem terminu „kara śmierci”. Śmierć nie jest karą, tylko kresem życia w tej formie jakiej doświadczamy tutaj. Mówienie zatem o „karze śmierci” nie ma sensu. Choćby dlatego, iż kara zakłada odkupienie win i rehabilitację. Śmierć to wyklucza.

Nie wiem, w jakim charakterze Pan się udziela, niemniej miesza Pan zmiany w zachowaniu, wiedzę o normach i strukturę norm, będącą trzecim elementem psychiki. Na pierwsze i drugie może Pan wpływać. Na trzecie praktycznie jest to niemożliwe, poza wyjątkowymi sytuacjami, gdy ktoś inny niż rodzice staje się dla dziecka wzorem. Samo to świadczy o głębokiej patologii.

Pozdrawiam